35245

Prognoza obarczona jest bowiem niepewnością i może się nie sprawdzić, podobnie jak niepewna jest sytuacja potencjalnego nabywcy kwoty ujętej w prognozie Posiadany kapitał juz teraz może zostać korzystnie zainwestowany i przynieść większe korzyści w przyszłości.

Powiększanie nominalnego kapitału - nominalnej kwoty nazywa się oprocentowaniem lub rzadziej kapitalizacją, czyli powiększaniem tego kapitału Procedurę oprocentowania (kapitalizacji) spotykamy głownie wtedy, gdy nasze depozyty składamy w banku Pomniejszanie danego kapitału nazywa się dyskontowaniem Dyskontowanie oznacza bowiem potrącenie, pomniejszenie jakiejś ustalonej kwoty.

Z zasad matematyki finansowej wynika, że dyskontowanie jest działaniem odwrotnym do kapitalizacji (oprocentowania).

Zależność powyższa byłaby wprost wykorzystywana dla potrzeb wyceny, gdyby ryzyko sprowadzenia przyszłej wartości na wartość aktualną było równe zero.

Dla potrzeb wyceny pomniejszenie przyszłej wartości kapitału (przepływów pieniężnych) następuje popizez wykorzystanie stopy dyskontowej r,_;. która jest powiększana w stosunku do stopy procentowej o pewną wielkość, mierzoną w procentach, z ty tułu ryzyka w przypadku szacow'ania stopy realnej. W przypadku zaś określania stopy nominalnej, składnikiem tej stopy jest także stopa inflacji.

Kapitał P włożony do banku na n lat i pizy oprocentowaniu r będzie wynosił:

F=PC\+ri‘

Wartość aktualną P, określimy przekształcając powyższy wzór:

F*=-

(1+ry

Jak już wspomniano, w procesie dyskontowania wprowadzamy czynnik ryzyka i w związku z tym poszukiwaną wartość aktualną P należy obliczyć korzystając ze stopy dyskontowej r,i. która zawierać bedzie także pewien procent z tytułu ryzyka, czylr:

(i+r_dy

Powyższy wzór znajdzie zastosowanie w metodzie wyceny zwanej metodą lub technika dyskontowania przepływów pieniężnych (DCF). Skrót DCF pochodzi od angielskiej nazwy metody (discounting cash flow).

Przyszła wartość pieniądza

Podejście dochodowe stosowane przy wycenie nieruchomości oraz przedsiębiorstw wykorzystuje w swoich procedurach obliczeniowych teorię wartości pieniądza w czasie, jako pewną część większego działu zwanego matematyką finansową lub inżynierią finansową

Kapitał P włożony do banku na n lat i przy oprocentowaniu r będzie wynosił:

F=Ft\+rf

gdzie:

P - obecna kwota pieniędzy,

n - liczba okresów (najczęściej lat),

i - stopa procentowa za dany jeden okres.

F - przyszła nominalna kwota pieniędzy na koniec n-tego okresu (wartość przyszła).