408

HISTORIA FILOZOFII STAROŻYTNEJ

Zapowiedź problematyki kosmologicznej

kosmologię filozoficzną poprzedziły teogonie i kosmologie mityczno - poetyckie (.Teogonia" Hezjoda); od kosmologii Talesa dzieliła je, wszakże, głęboka przepaść - z głównych cech charakterystycznych filozofii antycznej podzielała .Teogonia" dwie: ukazywała całą rzeczywistość i miała cele czysto teoretyczne: wyróżnik trzeci, racjonalny sposób wyjaśniania, rzecz jasna, w mitach zachowany być nie mógł

Arystoteles uważał, że mit jest bliski filozofii, ale nie jest nią-właśnie z wyżej wymienionego powodu

filozofia idzie przeciw fantazji, wyobraźni, zmysłom, tworzy symbole teoretyczne mocą logosu: występuje przeciw mitowi i zjawskom zmysłowym, tworząc w ten sposób coś zupełnie nowego

filozofia jest właśnie przejściem od mitu do logosu (aczkolwiek dosyć płynnym)

cechą charakterystyczną początków filozofii greckiej było napięcie między jednością a wielością - jedność spaja UJ wielość (u Homera wielość składała się z jedności)

początek filozofii - moment postawienia pytania: .dlaczego?', moment zdziwienia (Arystoteles -.Metafizyka"), indywidualizm (Hekatąjos z Miletu), poszukiwanie przyczyny uniwersalnej, czegoś chronologicznie wcześniejszego

okres filozofii starożytnej

rok zaćmienia słońca, które przepowiedział Tales

585 p.n.e.

529 n.e.

edykt Justyniana