-normy te realizują elementarne dla tego ustroju społecznego wartości, np. godność i wolność człowieka, integralność jego mienia 2) w prawie międzynarodowym oraz w Konstytucji RP prawo prywatne jawi się jako preferowany sposób regulowania stosunków prawnych między osobami
-zapobiega to władczemu kształtowaniu tych stosunków przez organy władzy publicznej, których kompetencje w tym zakresie można uznać wyłącznie na podstawie wyraźnego przepisu ustawowego II. GAŁĘZIE PRAWA. KOMPLEKSOWE REGULACJE PRAWNE. DYSCYPLINY NAUKOWE LUB DYDAKTYCZNE
1) Gałęzie prawa □ obejmują spójne i uporządkowane wg przyjętych założeń zespoły norm prawnych, regulujących obszerne kategorie stosunków społecznych
-gałąź prawa reguluje stosunki prawne do których się odnosi w sposób pełny
-normy danej gałęzi stosuje się do poddanego jej stosunku prawnego bezpośrednio
-normy innej gałęzi prawa można stosować wobec tego stosunku tylko analogicznie lub subsydiarnie. a nie bezpośrednio -systematyzacja gałęziowa służy wskazaniu właściwego systemu norm prawnych dla rozstrzygnięcia danej sprawy -do gałęzi prawa zaliczamy, np:
a) prawo cywilne
b) prawo karne
c) prawo administracyjne
d) prawo finansowe
-wyróżnienie gałęzi prawa następuje w drodze procesu historycznego, na który składają się m.in.
-tradycje kultury prawnej -zmieniające się stosunki społeczne -ogólne cele państwa
-cząstkowe decyzje prawodawcy, np. kodyfikacja niektórych dziedzin prawa
2) Kompleksowe regulacje prawne □ zespoły norm odnoszące się do jednego przedmiotu (stosunku społeczno prawnego) -systematycznie należą do kilku gałęzi
-są to ustawy
-np. ustawa „prawo własności przemysłowej"
3) Dyscypliny naukowe i dydaktyczne □
Dyscyplina naukowa - zespół działań poznawczych lub ewentualnie wytwór tych działań w postaci zespołu twierdzeń odpowiednio uzasadnionych
-nauki prawne nie tworzą prawa, aleje opracowują w oparciu o przepisy prawne lub inne fakty prawotwórcze Dyscyplina dydaktyczna - skorelowane są z dyscyplinami naukowymi
-wydzielenie ich przejawia się w programach nauczania prawa
III. STATUS PRAWA CYWILNEGO