page0484

476

Radomina—Radzik

zwiskiem Frydrycha Waizachtig. W przypisie do Stefana Paca powiada, że dla tego tę pracę podjął, ponieważ czytając historyją tej wyprawy, a widząc opuszczone zwycięztwa Litwy, której sprawiedliwości nie oddano, a innym przyznano zanadto, przedsięwziął bezstronnym piórem ukazać światu, komu Polska słusznie swoje tryumfy winna. Do wiersza tego przydał: Obserwa-cyja spraw i przykładem wojennych, gdzie wspomina chwalebne czyny hetmana Chodkiewicza, jako w inflantskiej wojnie służył pod jego buławą i trudy ciężkiej wyprawy dzielił.    F. M. S.

Radomina (Andrzej), missyjonarz polski w Chinach. Urodził się w r. 1594 z ojca Andrzeja starosty Dowgiliwskiego. Po ukończeniu szkół i filozofii w akademii wileńskiej, słuchał nauk wyższych w Niemczech, a za powrotem bawił na dworze biskupa wileńskiego Wołłowicza. W 24 roku życia do stanu małżeńskiego się zabierając, w sam dzień ślubu myśl zmienił i do zakonu jezuitów w Wilnie r. 1618 wstąpił, znaczne im dobra i pieniądze zapisawszy. Tam wysłuchawszy teologii posłanym był do Rzymu dla ukończenia kursu. Powodowany gorliwością nawracania niewiernych, gdy przełożeni wysyłali towarzyszów do Indyj, sam Rudom.ua w ich poczet się wprosił. Uzyskawszy pozwrolenie generała popłynął do państwa Goa. W drodze, na okręcie rozpoczął swe prace pielęgnując chorych, opiekując sie biedniejszymi, a każdemu oddając posługi nacechowane szczerą miłością bliźniego. Podróżni zwali go już wtedy świętym. Przybywszy na miejsce przeznaczenia, bezzwłocznie udał się do szpitala na posługę chorych, zbywający czas wolny, poświęcając na wyszukiwanie i wspieranie biednych, karmienie głodnych, prz> odziewanie nagich, i w tym celu żebrał ktości u możniejszych. Zajęty ciągle tą posługą, a ta praca obok niezdrowego w szpitalu powietrza wycieńczyła go zupełnie. Dotkniętego ciężką chorobą, przełożeni wysłali morzem do Makau, a ztamtąd dla zdrowszego klimatu do Chin. Tam nie zważając na swoją słabość, nie przestawał prac swoich missyjonarskich, wśród których w prowincyi Fokien życie zakończył 1632 r. Będąc jeszcze w stanie świeckim, przetłómaczył z łacińskiego na polski język dzieła Jana Chokiera: De mutatione regnoruin, które wyszło po jego śmierci pod tytułem: 0 odmianie państw (Wilno, 1652 w 4-ce); wydanie drugie p. t..- Fortuna państw i panujących (tamże, 1738, w 4-ce). F. M. S.

Radomina (oan Gw^ralbert), doktor filozofii, nauki ukończył w uniwersytecie wileńskim, później był członkiem komissyi sądowej do urządzenia funduszów po-jezuickich, na rzecz wydziału naukowego wileńskiego przeznaczonych, i dozorcą honorowym szkół powiatu Wileńskiego, w końcu wizytatorem. Umarł w Wilnie 1849 r.- Wydał z druku: Żywot Hieronima Strojnowskiego (Wilno, 1839, w 8-ce), i odpowiedź na recenzyję tego dzieła, umieszczoną w 'Wizerunkach naukowych tern XV, str. 148 Oba te pisemka zawierają bardzo wiele ciekawych szczegółów o uniwersytecie wileńskim, do którego hi-storyi, oraz do dziejów komissyi edukacy-nej, Rudomina zebrał wiele ma— teryjałów.    F. M. S.

Rudowe Góry, ob. Spiżowe Gary.

Rudaskie jezioro w królestwie Polskiem, gubernu Płockiej, powiecie Li-pnoskim, dobrach Zbójno położone, rozlewa swe wody na przestrzeni 60 morgów', z głębokością 48 stóp; przepływna przez nie stumień Ruziec.

Rudzawka, jezioro w królestwie Polskiem, gubernii Augustowskiej, powiecie Kalwaryjskim, w dobrach rządowych Kalwaryja, rozległe morgów 3.

Rudzik, Reszka, Ludarka, Wlódarha, gatunek z rodzaju Pokrzewek (Syl—