następuje przejście od właściwej jednej homogenicznej fazy do drugiej. Warstwą powierzchniową określa się także mianem fazy powierzchniowej. Faza może być jedno lub wieloskładnikowa.
Na podstawie procesów topnienia i krzepnięcia można omówić równowagę ciecz - ciało stałe w układach dwuskładnikowych.
Fazę, w skład której wchodzi ciało stałe nazywamy fazą skondensowaną. W układach z tą fazą wartość ciśnienia ma bardzo mały wpływ na stan równowagi. Szybkość, z jaką układ osiąga stan równowagi jest wolniejszy niż w układach bez fazy skondensowanej. Dzieje się tak gdyż procesy zachodzą na granicy faz, następująca w ślad za nimi dyfuzja lub towarzyszące im makroskopowe mieszanie faz wyrównują jednak skład w obrębie całej fazy. Jednak następuje to bardzo powoli. W rezultacie wnętrze powstających kryształów ma inny kształt niż warstwy bliższe powierzchni. Zatem nie cała faza ma skład odpowiadający stanowi równowagi z cieczą - ma to istotny wpływ na przebieg krystalizacji.
Aby wykreślić krzywe ostygania jak i również wykres fazowy należy przeprowadzić analizę termiczną stopu. Polega ona na obserwacji szybkości ostygania tygla ze stopem krzepnącym w warunkach ustalonego odpływu ciepła.
Cała analiza kilku stopów o zmiennym składzie dwu składników chemicznych (np. metali) daje nam wyniki na podstawie których można wykreślić krzywe ostygania stopów (wykres zależności temperatury stygnięcia stopu od czasu), a następnie diagram fazowy.
Na podstawie wyników wykreślam krzywe ostygania stopów, a na podstawie tych wykresów wyznaczam diagram fazowy układu cyna - bizmut.