43237

na których miejsce powstają metody zachęcania do nauki i tworzenia nowej wiedzy.

Teoria nauczania i roli nauczyciela.

Zadaniem nauczyciela w n a. Jest ogi anizacja zajęć w taki sposób by uczniowie uczyli się stopniowo podejmować decyzję dotyczących samodzielnej nauki. Końcowym etapem jest stworzenie sytuacji w której uczeń sam tworzy sobie materiały do nauki i przyswaja je. Nauczyciel najpierw organizuje sytuację uczenia się, a rola ta uznawana jest za bardziej kreatywną i dynamiczną, niż norma tradycyjnego instruktora. Ale wymaga ona więcej przewartościowania własnej postawy, ponieważ zachwiane zostało poczucie tożsamości i bezpieczeństwa nauczyciela - na szacunek uczniów muszą teraz sobie zapracować.

Teoria źródeł odpowiednich dla procesu uczenia się.

Ideologia n a skoncemntrowana jest na teraźniejszość i przyszłość i w związku z tym zakłada, że każde źródło które umożliwia uczenie się są pomocne, (dyskusje, komputery, socjodrama, śledztwa). Uczeń ma wtedy bezpośredni dostęp do źródeł nauczania.

Teoria oceniania

Rola nauczuciela w n a jako osoby oceniającej jest tylko przejściowa, ponieważ początkowo uczniowie uczą się jak oceniać swoje rezultaty. Nacisk kładzie się tutaj na samoocenę, do której potrzebna jest samoświadomość. W ideologii przekazu (która stoi w przeciwieństwie do n a) ocenia się za pomocą testów', egzaminatora i jasnych kryteriów nie biorących pod uwagę wszystkich aspektów życia ucznia.

Teoria organizacji sytuacji uczenia się

W ideologii przekazu sytuacje nauczama kreują nauczyciele. Na wczesnych etapach nauki autonomicznej oiganizacja rówież spoczywa na nauczycielu, jednak końcowym etapem są dorośli samokreujący swój proces nauczania. Dzięki temu możliwe jest np. Nauczanie jednoczesne uczniów o różnych możliwościach bo oni sami stw^rorzą swoją sytuację nauczania.

Teoria celów i rezultatów.

Główny cel ideologii nauki aut. Można sformułować w następujący sposób: A na końcowym etapie nauczający niepostrzeżenie przestaje być nauczającym i odkrywa, że rozmawia z równym sobie, z człowiekiem wykształconym jak on sam.

Podsumowanie:

1.    Uczenie zindywidualizowane może zostać uznane jako rozszerzenia nauczania tradycyjnego.

2.    Można go również traktować jako autonomiczną edukację: system samodzielnego uczenia się, w efekcie którego ucziuowie przejmują steiy swojego procesu nauczama

3.    Zindywidualizowane podejście może być traktowane jako środek i jako cel.

4.    Nauka autonomiczna znalazła się polu zainteresowali europejskich systemó eduk.

5.    N. autonomiczna ma swoje wdasne teorie odnoszące się do nauczania, uczenia itd.

6.    Próba ułatwienia wprowadzenia samodzielnej nauki, mianowicie Projekt Nauczania Programów Ogólnokształcących, pokazuje że pojęcie autonomii jest obce nauczycielom.

7.    Ideologia przekazu została uznana za nieadekwatną do obecnej sytuacji spoi. I edu.