43836

Nieśmiertelność

Pierwotny plan Boży wobec człowieka wykluczał śmierć. Śmierć weszła w świat przez grzech (Rdz 2,17;3,19; Rz 5,12). Człowiek w planie Boga był przeznaczony do prawdziwego, nieprzemijającego życia (Rdz 2,17;3,19)

W religii Izraela życie i śmierć są podstawowymi pojęciami teologii przymierza. Naród stoi przed wyborem życia i śmierci. Cielesna śmierć, której poddany jest człowiek jest obrazem i znakiem oddalenia się od Boga. Natomiast życie, które Bóg obiecuje jest wspólnotą z żywym Bogiem. Dla św. Pawła śmierć jest nieodzownym skutkiem grzechu, utrata życia Bożego, oddalenie się od Boga.

W raju człowiek stworzony z prochu ziemi otrzymał perspektywę życia wiecznego. To życie utracił człowiek lekkomyślnie ze swej winy. Życie, które utracił Adam przez swoje nieposłuszeństwo, odzyskał Chrystus przez swoje całkowite posłuszeństwo. Pierwotny plan Boga, co do nieśmiertelności człowieka, został zrealizowany w Chrystusie przez łaskę odkupienia.

Integralność natury ludzkiej (wolność od pożądliwości!

Człowiek pierwotny był całkowicie wolny od pożądliwości (Mężczyzna i jego żona byli nadzy, ale nie odczuwali wstydu - Rdz 2,25). Dar integralności natury ludzkiej jest owocem obecności Ducha Bożego w człowieku, integralność pochodzi z łaski.

Św. Paweł naucza że pożądliwość jest objawem mocy grzechu. Sobór Trydencki stwierdził, że „pożądliwość pochodzi z grzechu, skłania do grzechu, chociaż sama w sobie nie może być nazwana grzechem”. Zatem pożądliwość jest tendencją, dążeniem człowieka do nieuporządkowania z powodu mocy zła. Pożądliwość jest czymś co człowiek musi przezwyciężać przez całe życie (skłonność do egoizmu i możliwość grzechu). Stan pożądliwości jest czymś negatywnym ale i jest mocą naturalną, dlatego że przeszkadza człowiekowi opowiedzenia się za dobrem, z drugiej strony sprawia że decyzja w kierunku zła jest mniej niebezpieczna (możliwość nawrócenie).

Status viae pierwszego człowiek

Pierwszy człowiek znajdował się na drodze do pełni samorealizacji, a nie w stanie pełnej doskonałości. Świadczy o tym fakt że Bóg dał człowiekowi przykazanie, dał mu możliwość posłuszeństwa i nieposłuszeństwa. Także do Adama odnosi się podstawowe prawo porządku zbawienia, według którego Bóg nie zbawia człowieka bez jego wolnego przyzwolenia. Także pierwszy człowiek został powołany do odpowiedzialności i powinien był w posłuszeństwie wobec Boga okazać miłość.

Historyczność stanu pierwotnego

Stan pierwotny człowieka jest faktem, który miał miejsce na początku historii ludzkości. Człowiek został stworzony przez Boga w stanie łaski ale przez czyn pełen winy utracił życie Boże, które zostało mu udzielone dla całej ludzkości. W ten sposób spowodował sytuację potępienia w której rodzi się teraz każdy człowiek. W tym sensie stan pierwotny jest prawdziwie liistoryczny. Raj jako ogród nie istniał. Istniała jednak łaska człowieka pierwotnego. Stan pierwotny był rzeczywistością religijną i duchową i dlatego nie jest możliwe zbadanie jej przy pomocy nauk świeckich. Pismo Święte i Tradycja nie mówią nic jak długo trwał stan pierwotny.