114495

ESCHATOLOGIA

Nauka o rzeczywistości tego, co spotyka człowieka po śmierci

Śmierć: według nauki śmierć mózgu, według filozofii: oddzielenie duszy od ciała.

Według teologii: pierwsze znaczenie - grzech (poprzez trwanie w grzechu, zwłaszcza ciężkim, człowiek jest w stanie śmierci duchowej). Drugie znaczenie - przejście do innej rzeczywistości, trwanie.

Według św. Tomasza dusza nie jest nieśmiertelna, a niezniszczalna - dlatego, że nieśmiertelność oznaczałaby, że człowiek zmarł i egzystuje już w sposób docelowy. A umierają człowiek traci część siebie, czyli materię - ciało. Przez to musi czekać na zmartwychwstanie.

Stan po śmierci nie jest doskonalszy: jest pozbawiony elementu, jakim jest ciało. Śmierć gwarantuje niezniszczalność - trwanie pierwiastka, który gwarantuje istnienie. Kiedy dusza na powrót łączy się z ciałem, ale nie tym samym. Nowe ciało będzie jak ciało zmartwychwstałego Chrystusa: brak bólu, zmiany itp. Jednak będzie na tyle specyficzne, że będzie rozpoznawalne.

Paruzja - powtórne przyjście Chrystusa, a nasze zmartwychwstanie, śmierć indywidualna jest w pewnym sensie końcem świata. Ponieważ suma naszych śmierci oznacza realny koniec świata.

Tak samo sąd który dokonuje się po śmierci oznacza też sąd ostateczny.

Wieczność: niebo, piekło albo czyściec.

W każdym z tych miejsc obecność człowieka jest stanem, poczuciem, wrażeniem, życiem na sposób duchowy.

Niebo - pełne przezywanie jedności z Bogiem przez miłość.

Piekło - rozpacz, świadomość, co się utraciło. Poczucie cierpienia wynikające z odrzucenia przez siebie Boga.

Czyściec - Moment graniczny miedzy światami: przed wiecznością, ale już po śmierci.

Dojrzewanie do pełni miłości.

Kościół: uwielbiony - w niebie, pielgrzymujący - na ziemi, oczyszczający - czyściec

Odpusty - darowania kar za winy już odpuszczone w spowiedzi. Wyrównuje długi wobec Bożej sprawiedliwości.