4490

(I) jest stałe dla elementu liniowego, zmienne dla nieliniowego. Stosunek U/l nazywany jest rezystancją statyczną (R_s =U/I), natomiast stosunek przyrostu napięcia do przyrostu prądu nazywany jest rezystancją dynamiczną (R<j = AU/AI), gdzie U jest spadkiem napięcia na elemencie podczas przepływu przez niego prądu I, natomiast AU jest zmianą napięcia na elemencie spowodowaną zmianą prądu o wartość Al. Dla elementu liniowego, obie te rezystancje mają taką samą wartość.

Rezystancja elementu nieliniowego zależy od wartości prądu I i napięcia U, dlatego dla elementu nieliniowego wykonuje się pomiary charakterystyki prądcrwo-napięciowej, z której oblicza się rezystancję w określonym punkcie pracy.

Do pomiaru rezystancji przy prądzie stałym stosowane są najczęściej metody:

•    bezpośrednia,

•    zerowa,

•    pośrednia,

•    porównawcza.

Pomiary bezpośrednie.

Do bezpośredniego pomiaru rezystancji stosuje się omomierze, a więc takie przyrządy, których wskazanie odpowiada wprost wartości mierzonej wielkości. Zasada pomiaru omomierzem wynika z prawa Ohma i pomiar jest możliwy, gdy w obwodzie pomiarowym, w który włączono mierzoną rezystancję R_Xl napięcie lub prąd mają stałą wartość. \Medy odpowiednio prąd lub napięcie w obwodzie zależy od R*.

Rys. 2. Zasada omomierza ze źródłem napięciowym R,=f(I)

Rys. 1. Zasada omomierza ze źródłem prądowym R_x=f(U)