6578

Zdaniem J. Bocheńskiego wiedza jest rezultatem pewnego procesu psychicznego, jest tym czymś, co można odnaleźć w duszy. Proces ten nazywamy poznawaniem. Celem poznawania jest właśnie wiedza. Według K. Poppera kryterium falsyfikalności jest tym kryterium, które oddziela wiedzę naukową od nienaukowej.

Autor twierdzi, iż teoria sformułowana ta, że nie można podać żadnych faktów obalających, jest nienaukową. Ostatecznym celem naukowego poznania, zdaniem Bocheńskiego, jest osiągnięcie przez naukę prawdziwych wypowiedzi.

Jan Such uważa, iż formułowanie i sprawdzanie twierdzeń o maksymalnej zawartości informacji, jest takim poznaniem, które prowadzi do wyższych form funkcjonowania wiedzy, jakimi są prawa i prawidłowości nauki. Autor opisując wiedzę naukową, charakteryzuje ją poprzez cele, jakie realizuje nauka, i do których zmierza uczony. Jan Such dzieli owe cele naukowe na zewnętrzne i wewnętrzne. Cele wewnętrzne nauki, to te cele, jakie stawia sobie uczony bezpośrednio w swej pracy badawczej. Istotą tych celów jest : ścisłość, ogólność, wysoka informatywna zawartość, pewność, a także prostota.

Cele wewnętrzne nauki są celami ostatecznymi, są one funkcjonalnie związane z jej celami zewnętrznymi, a więc z celami obiektywnymi, jakie realizuje nauka w swym rozwoju. Cele zewnętrzne nauki wynikają z funkcji jakie pełni nauka w społeczeństwie, gdy jest stosowana do realizacji pewnych zadań teoretycznych lub praktycznych. Jednym z celów zewnętrznych jest cel praktyczny umożliwiający człowiekowi skuteczne działanie. Za pierwszy cel nauki, za jej bezpośrednią funkcję praktyczną, możemy uznać przewidywanie, które umożliwia człowiekowi skuteczne działanie, a także służy zaspokajaniu potrzeb praktycznych jednostki. Człowiek pragnie nie tylko działać, ale także rozumieć świat. W rozumieniu świata pomocne jest wyjaśnianie, jako drugi zewnętrzny cel nauki. Badacz pragnie rozumieć świat    i skutecznie w nim działać. Dlatego opisując go, wyjaśnia i

przewiduje. Im wiedza jest użyteczna, interesująca oraz dokładnie i głęboko opisująca świat, tym lepiej pełni swoje funkcje : deskryptywną, czyli opisującą, eksploatacyjną, czyli wyjaśniającą,    prognostyczną,    czyli    przewidującą.

Pojęcie nauki występuje także w znaczeniu teoretycznym (treściowym), wówczas przez naukę rozumiemy kompletny system uzasadnionych twierdzeń i hipotez oddających wiernie obraz danego obszaru rzeczywistości przyrodniczej, społecznej, technicznej, o sposobach jej poznawania i użytecznego przekształcania. Niewątpliwie wszystkie definicje terminu „nauka" zawierają w sobie dwa podstawowe elementy : procesy i rezultaty poznania naukowego. W procesie poznania naukowego wyodrębniamy, miedzy innymi, zabiegi instrumentalne oraz dyspozycje psycliiczne (postawę intelektualną).

Do pełniejszego zrozumienia natury nauki przyczyniają się wszelkie próby klasyfikacji. Klasyfikacja rozumiana jest najczęściej jako podział wielostopniowy. Bardzo trudno jest zbudować jedną przejrzystą klasyfikację. Dlatego nauki dzieli się najczęściej według : przedmiotu badań, metod badań, rodzajów stawianych problemów, zadań i celów stawianych przez naukę, stopnia ogólności i prostoty. Kazimierz Sośnicki dzieli nauki na : matematyczno - przyrodnicze, humanistyczne, techniczne. Natomiast J. Such wyodrębnił : nauki formalne w tym logikę, matematykę, oraz nauki empiryczne, do których zaliczył nauki przyrodnicze, fizyczne, biologiczne, społeczne (humanistyczne). Na podstawie tych klasyfikacji możemy wyróżnić cztery główne działy nauk : nauki formalne, nauki fizyczne, nauki biologiczne, nauki humanistyczne. Do nauk humanistycznych należą : psychologia, pedagogika, socjologia, liistoria, nauki polityczne, prawo, językoznawstwo, filozofia. Niewątpliwie do nauk humanistycznych i społecznych zaliczana jest pedagogika. Swoistością pedagogiki jako nauki jest ścisły związek pomiędzy teorią a praktyką. Teoria bowiem pozwala rozwiązywać problemy dostarczane przez praktykę, ale skuteczność rozwiązań teoretycznych wykazuje ostatecznie praktyka. Pedagogika jest nauką o wychowaniu, nauką wszechstronną, jak pisze S. Kunowski, o całej rzeczywistości wychowawczej, w której istotę