100332

1. Kontrakt zastawnie/.} (pignus).

Był to kontrakt, w którym zastawca wydawał zastawnikowi iakąś rzecz w posiadanie na zabezpieczane istniejącego długu, a zastawnik zobowiązywał sie zwrócić ta rzecz w razie spłaty długu lub też wydać zastawcy

Pignus należał do kontraktów realnych, dwustronnie zobowiązujących niezupełnie, bomie fidei.

Zastawca jak i zastawnik odpowiadali równo za dolus i omnis culpa. Poza tym zastawca: a) otrzymywał kredyt, b) obowiązany był zwrócić zastawnikowi ewentualne nakłady i wydatki poczynione w celowy sposób na rzecz zastawu i do wyrównania wyrządzonych szkód. Zastawnik: a) otrzymywał zabezpieczane udzielonego kredytu, b) musiał się opiekować izeczą zastawioną z całą starannością, c) nie mógł używać samowolnie rzeczy zastawionej -> fiirtum usus, d) nie mógł pobierać pożytków (wyjątek stanowi zastaw antychretyczny) oraz c) zobowiązany był zwrócić rzecz lub nadwyżkę ze sprzedaży (superfluum. hyperocha).

Ochrona procesowa. Zastawcy do zwrotu rzecz}' zastawionej lub nadwyżki osiągniętej z jej sprzedaży służyła adio pigneraticia direeta. Zastawnik miał do dyspozycji a. pigneraticia contra rut oraz prawo retencji (retentio).