102929

III.    Mit, rytuał, uświęcona tradycja i normy struktury społecznej są ze sobą ściśle powiązane,

-    Wilhelm Wundt, Emile Durkheim, Henri Hubert. Marcel Mauss, Ernest Qawley, Jane Harrison.

IV.    Przewaga antropologa nad innymi badaczami mitów

-    antropolog potrafi zejść do poziomu człowieka pierwotnego.

*    nie ogranicza się do kilku reliktów kulturowych.

-    ma twórcę mitów obok siebie.

-    może zapisać tekst we wszystkich jego odmianach.

-    ma zespół autentycznych komentatorów.

-    może obserwować całokształt życia, z którego zrodził się mit.

-    mit w społeczności dzikich, tzn., w swej pierwotnej, żywej postaci, jest nie tylko opowiadaniem, ale rzeczywistością, nie ma charakteni fikcji.

-    jest rzeczywistością, która istniała w czasach najdawniejszych i od tamtej pory wpływa na świat i losy ludzkie.

*    święte przypowieści żyją w rytuałach, w moralności, kierują wiarą i kontrolują zachowanie.

-    w kulturze pierwotnej mit jest nieodzowny: wyraża, wzbogaca i kodyfikuje wierzenia; chroni i wzmacnia moralność; gwarantuje skuteczność rytuału i zawiera reguły praktyczne, którymi człowiek powinien się kierować. Mit jest żywotnym składnikiem cywilizacji ludzkiej: nie jest czczym opowiadaniem, ale aktywną, stale działającą siłą. Nie jest rozumowym wyjaśnieniem ani wyobrażeniem artystycznym. Jest pragmatycznym dokumentem pierwotnej wiary i mądrości moralnej,

Trobriandy

Kukwanebu

-    pod koniec listopada zgodnie ze zwyczajem, snuje się w wiosce opowiadania ludowe,

-    mają korzystny wpływ na nowe uprawy, niedawno zasadzone w ogrodach, aby go wywrzeć na zakończenie trzeba zaśpiewać krótką piosenkę z aluzjami do dzikich roślin - kasiyena.

-    każde opowiadanie jest własnością jakiegoś członka społeczności.tzn.. że przedstawiać je może tylko „właściciel", może on też przekazać je innej osobie,

-    dobry narrator musi:

*    zmieniać głos w czasie wypowiadaiua dialogów.

*    wyśpiewywać piosenki z odpowiednim temperamentem.

*    gestykulować i grać przed publicznością,

-    przykładowe opowieści:

*    dwie kobiety i jaja węża.

*    opowieść o wilkołaku,

*    płaszczka odgryzająca place.

*    wesz i motyl

*    muszą być opowiadane w odpowiednim czasie: ważna jest pora dnia. pora roku. pora w której kiełkują rośliny, Inna kategoria opowiadań: libwogwo

-    brak określonej pory roku ani określonego sposobu opowiadania.

-    narracja nie przybiera formy przedstawieiua.

-    nie wywołują skutków magicznych.

-    ważniejsze od kukwanebu.

-    ludzie wierzą że są prawdziwe.

*    można je podzielić na:

*    kroniki historyczne; dotyczą wydarzeń, których narrator był naocznym świadkiem, lub za których autentyczność ręczy ktoś, kto je jeszcze pamięta.

*    legendy; na których prawdziwość nie ma dowodów, ale które dotyczą spraw doświadczanych zwykle przez członków plemienia.

*    zasłyszane opowieści; o odległych krajach czy minionych wydarzeniach z czasów, które wykraczają poza zakres kultury współczesnej.

Święte przypowieści -liliu

-    opowiadaiua uważane nie tylko za prawdziwe, ale także godne czci i święte,

*    nie ma ważnej praktyki magicznej, ceremonii, czy rytuału, które nie wiązałyby się z wiarą, a wiara ta wpleciona jest w opowiadanie o konkretnym wydarzeniu z przeszłości,