104838

należy do grupy bo został do niej zapisany; w związku z tym powinien spełniać podstawowe obowiązki wynikające z tego faktu. Nie oznacza to jednak, iż w każdym przypadku musi identyfikować, utożsamiać się z tą grupą.Taką sytuację określamy mianem przynależności formalnej, obiektywnej. Kiedy jednak ów student rozwinie subiektywne poczucie związku z tą grupą, zacznie się z nią identyfikować, akceptować jej wartości, zasady działania, solidaryzować się z nią- możemy mówić również o przynależności subiektywnej. Nie zawsze oczywiście subiektywna przynależność do określonej grupy musi być budowana na gruncie przynależności obiektywnej. Niekiedy jednostka w sensie obiektywnym, formalnym należąc do danej grupy identyfikuje się z celami i wartościami grupy do której nie należy a z różnych względów należeć nie może w ogóle czy też w określonej sytuacji, przedziale czasowym itp. Każdy z nas należy do bardzo wielu grup społecznych, jednak najczęściej zjedna identyfikujemy się najpełniej w sensie subiektywnym. Taką grupę, z którą jesteśmy ściśle związani w sensie emocjonalnym określamy mianem grupy odniesienia.

Po to, aby grupa mogła trwać konieczne jest zdefiniowanie przez jej członków własnej roli społecznej w tej grupie i clioćby częściowa identyfikacja z celami i zasadami jej funkcjonowania. Brak takiej samoidentyfikacji w odniesieniu do grupy wywołuje duże napięcie wśród członków grupy, poczucie niepewności i nieprzystosowania a w konsekwencji opisywane już stany anomii czy alienacji społecznej.

Tak więc trwałość grupy zależy w poważnej mierze od stopnia samoidentyfikacji określającej:

umiejscowienia grupy w czasie i przestrzeni, wzajemne oczekiwania członków wobec grupy i grupy wobec jej członków, podstawowe wartości, wzory (symbole) i normy gnipowe oraz same zasady przynależności do grupy (kto, kiedy, w jaki sposób, na zasadzie jakich uprawnień i obowiązków). Wszystko to pozwala osiągnąć pewien ład psychologiczny w relacji "ja" i "inni".