106613

cze Impuls po dotarciu do kolbki powoduje jej depolaryzację, otwierają się kanały jonowe Ca2+ bramkowane elektrycznie. Kanały te są zlokalizowane w strefach czynnych, gdzie znajdują się także pęcherzyki acetylocholiny. W tym pęcherzyku zawartość Ach jest mniej więcej    stała 5000-10000 cząsteczek i jest to kwant Ach. Po połączeniu pęcherzyka

kolbki synaptycz nej z błoną presynaptyczną kwant jest uwalmany. W warunkach spoczynkowych pewne kwanty Ach są uwalniane do szczeliny i tworzą w błonie postsynaptycznej miniaturowe po tencjaly postsynaptyczne (MPP). MPP pojawiają się w okresach około ls i ich wielkość wy nosi zaledwie I mV. Prawdopodobnie Ach wywiera działanie troficzne na mięśnie. Podczas polaryzacji kolbki połączenie pęcherzyków z błoną presynaptyczną uniemożliwia białko sy napsyna I. Podczas depolaryzacji jony Ca2+ inicjują fosforylację synapsyny I, które odłącza się od pęcherzyków. To umożliwia oderwanie pęcherzyka od błony presynaptycznej i uwol nienie Ach. Proces ten nazywa się cyklem życiowym pęcherzyków synaptycznych. Wzrost stężenia Ca2+ prowadzi do egzocytozy w strefie czynnej puli Ach zawartej w 200-300 pęche rzykach. Jest to proces zwany przekaźnictwem nerwowo-mięśiuowym Ach dyfundujc do szczeliny synaptycznej, dociera do błony postsynaptycznej, łączy się z NACh, który jest receptorem-kanalem Na+/K+. To powoduje depolaryzację postsynap-tyczną i powstanie potencjału płytki końcowej EPP. Wartość EPP zależy od ilości uwalnianych kwantów'. Jeden kwant daje potencjał EPP równy 1 mV, przy uwolnieniu kwantów z 200-300 pęcherzyków powstaje depolaryzacja rzędu -20mV. Ach jest następnie rozkładana przez esterazę w szczelinie. Blokerem płytki motorycznej jest kurrara i związki jej pochodne i podobne.

Sprzężenie elektromechaniczne. Powstanie EPP powoduje przepływ pomiędzy synapsą a dalszą częścią błony prądu czynnościowego, który pow^roduje przesunięcie się depolaryzacji błony, aż do kanalików T. Depolaryzacja kanalików T prowadzi do aktywacji struktury zloka lizowanej w błonie kanalika - czynnika pola elektrycznego. Są to zależne od potencjału błonowego receptory dihydropirydynowe. Receptor dihydropirydynowy połączony jest ze znajdującą się w siateczce śródplazmatycznej strukturą - receptorem rianodynowym tworzonym z wypustki stopkowej i kanału Ca2+ siateczki. W wyniku depolaryzacji kanalika T dochodzi do zmiany konfiguracji receptora - czujnika, który odciąga WTpustkę stopkową (zasysa ją) od    kanału jonowego receptora rianodynowego. Przez kanały jony Ca2+

napływają do cytoplazmy z siateczki Pula jonów' wapnia w komórce zmagazynowana jest w siateczce, przepływ przez błonę nie ma wielkiego znaczenia. Jony z siateczki uwalniane są ze zbiorników brzeżnych.