94291601

300 ADOLF HECK

Gdy kęs dostanie się do dolnej części przełyku, wtedy otwiera się wpust i przepuszcza kęs do żołądka. Wpust jest stale zamknięty a otwiera się odruchowo pod wpływem zadrażnienia błony śluzowej dolnego końca przełyku (Mi ku licz), jeżeli podnieta nie jest zbyt silna. Bardzo silne podniety wywołują przeciwnie mocniejsze jeszcze zamknięcie wpustu.

Niezmiernie ważną częścią składową aktu połykania jest urządzenie, które kieruje kęs z gardła tylko do przełyku, a nie pozwala mu się dostać do sąsiadujących z gardłem dróg oddechowych. Drogę do jamy ust z powrotem zamyka sam język, wstrzykujący kęs ku tyłowi, a gdy kęs dostanie się poza łuki podniebienne, zbliżają się one do siebie i przylegają do języka. Równocześnie z drugą tazą połykania i jako jej nieodłączna część odbywa się: uniesie-}

Hyc. 100 B.

To samo podczas aktu połykania. Podniebienie przylega do tylnej ściany gardła, gdzie znajduje się fałd Passa-vanta (P).

Ryc 100 A.

Ustawienie narządu łykania w spoczynku. p — podniebienie, j — język, » — nagłośnia, k — jama krtani, o — światło przełyku.

nie i napięcie podniebienia miękkiego^velmn palati mol-lis), które zamyka wejście do jamy nosa, podniesienie krtani i kości gnykowej wraz z nakryciem i zamknięciem wejścia do krtani.

Podniesienie i napięcie podniebienia miękkiego przychodzi do skutku działaniem dźwigaczy podniebienia (mm. levatores palati mol-lis), oraz napinaczy (mm. tensores palati). Podniesienie jest tak znaczne, że podniebienie przebiega prawie równolegle do podstawy czaszki (por. ryc. 100 ^1 i 100 B). Następstwem tego jest nie tylko