101624

. Zasady sadownictwa powszechnego w II RP

-    wg konstytucji marcowej, która wprowadzała zasadę trójpodziału władzy sądy były niezawisłe

-    sądownictwo oparto na zasadach naczelnych, które określały jego stosunek do innych organów władzy, strukturę organizacyjną, zakres kompetencji

-    zasada niezawisłości sądów formułowała ich niezależność i wyłączną podległość ustawom, orzeczenia sądowe nie mogły być zmienione przez jakąkolwiek inną ustawę konstytucja marcowa sformułowała art77

-    sędziowie nie mogli być wbrew swej woli złożeni z urzędu, zawieszeni lub przeniesieni w inne miejsce lub na stan spoczynku, inaczej niż na mocy orzeczenia sądowego i w sposób zgodny z przepisami, przysługiwał im immunitet

-    zasada nominacji sędziów jako gwarancja niezależności wymiaru sprawiedliwości, dokonywał jej prezydent, odstępstwem było jedynie wybieranie przez ludność sędziów pokoju ( nie realizowano jednak tego), oraz od 1930 mianowanie sędziów' grodzkich przez ministra sprawiedliwości

-    kandydaci na sędziów musieli ukończyć studia prawnicze, odbyć aplikację sądową i zdać egzamin sędziowski

- zasada wyłącznej kompetencji sądów, wynikała z przysługującego obywatelom prawa do dochodzenia wszelkich szkód i krzywd na drodze sądowej- art. 98 konstytucji marcowej: Nikt nie może być pozbawiony sądu, któremu z prawa podlega oraz żadna ustawa nie może zamykać drogi sądowej obywatelowi do dochodzenia krzywdy i straty

-    zasada udziału czynnika społecznego, w praktyce jednak nie realizowana

-    zasada liierarcliicznego podporządkowania, przewidująca utworzenie sądownictwa instancyjnego, opierającego się na podporządkowaniu sądów niższych sądom wyższym, oraz rozpatrywaniu przez poszczególne instancje spraw ściśle określonych