Istotne znaczenie dla ochrony uprawnień pracowniczych ma zasada szybkości postępowania. Sąd powinien dążyć do takiego przygotowania rozprawy, by rozstrzygnięcie sprawy nastąpiło na pierwszym posiedzenia Termin rozprawy powinien być tak wyznaczony, aby od zakończenia czynności wyjaśniających, wyjaśniających jeżeli nie podjęto tych czynności - od daty wniesienia pozwu lub odwołania do rozprawy nie upłynęły więcej niż dwa tygodnie, chyba że zachodzą niedające się usunąć przeszkody ( art. 471 k.p.c.). Ponadto sąd może, jeżeli uzna to za niezbędne dla przyspieszenia rozprawy, wzywać strony, świadków, biegłych lub inne osoby w sposób, który uzna za najbardziej celowy, nawet z pominięciem przewidzianych przez przepisy ogólne.
Zasadę bezpłatności postępowania statuują zarówno Kodeks pracy (art. 263 k.p.), jak i przepisy o postępowaniu w sprawach z zakresu prawa pracy (art. 463 k.p.c.). W myśl tych przepisów pracownik dochodzący roszczeń z zakresu prawa pracy nie ma obowiązku uiszczenia opłat sądowych. Wydatki związane z czynnościami podejmowanymi w toku tego postępowania ponosi tymczasowo Skarb Państwa. Ostateczną decyzję o pokryciu tych wydatków podejmuje sąd w orzeczeniu kończącym postępowanie, stosując odpowiednio przepisy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, z tym że obciążenie pracownika tymi wydatkami może zastąpić jedynie w przypadkach szczególnie uzasadnionych, np. w przypadku dochodzenia roszczenia oczywiście bezzasadnego, wynikającego z pieniactwa pracownika.