116328

7. Skolioza, definicja oraz patomechanizm

Skolioza była kiedyś nazywana bocznym skrzywieniem kręgosłupa. Z tamtego okresu pozostała aktualna jedynie definicja skoliozy, którą określamy jako zniekształcenie przekraczające 10° w płaszczyźnie czołowej, mierzone metodą Cobba, na zdjęciu rentgenowskim.

Patomechanizm rozwoju skoliozy związany jest wyłącznie ze stałym staniem na prawej kończynie dolnej już od pierwszych lat życia. Jako pierwsza powstaje lewostronna skolioza lędźwiowa, lędźwiowo-krzyżowa lub lędźwiowo-piersiowa. Czasami rozwija się skolioza piersiowa prawostronna, brak jest deformacji rotacyjnej (lub jest mała) oraz progresji (lub jest śladowa). Od czasu „stania na pkd każdego dnia” zależy moment pojawienia się skoliozy i jej zakres. Istnieją oczywiście dzieci ze skoliozami z pogranicza grupy I i II. W obu grupach deformacje kręgosłupa są więc zniekształceniami wtórnymi, kompensacyjnymi, wynikającymi z nieprawidłowości anatomicznych, asymetrii mchów i asymetrii obciążeń związanych z biodrami, a dalej z wpływem na miednicę, kość krzyżową, kręgosłup lędźwiowy i piersiowy. Przykurcz odwiedzeniowy prawego biodra (strukturalny lub czynnościowy) związany jest z „zespołem przykurczów" noworodków i niemowląt (syndrome of contractures, Syndrom der Kontrakturen)

2