117107

Technika swoimi możliwościami jest w stanie pomóc realizować cele ogólne, pobudzające aktywność, rozszerzając horyzonty myślowe, oraz cele operacyjne.

Realizowanie celów dydaktycznych zawsze wiąże się ze sposobem ich realizacji. Chcąc osiągnąć zamierzony skutek działamy zgodnie z przyjętą metodą rozumianą jako systematycznie stosowany sposób pracy nauczyciela z uczniem umożliwiający osiągnięcie celów kształcenia. Metoda jest narzędziem wywoływania zmian, wzbudzania ukierunkowywania ewolucji umysłowych u ucznia. Proces dydaktyczny jest realizacją celów. Wykorzystując współczesne osiągnięcia techniki cechuje się efektywnością zdobytej wiedzy i umiejętności. Musi, zatem być podporządkowany naczelnym zasadom dobra, uczucia    rozumianymi jako „zdolność    poznania

intelektualnego, zdolność do miłości, wolności, podmiotowości wobec praw, godności i zupełności.

Uchybieniem zasadom etyki zawodowej jest zabieganie u współpracowników o wystawienie rocznej oceny wyższej niż zasługuje na to dany uczeń. W tej sytuacji naruszana jest dwukrotnie norma sprawiedliwości w stosunkach między nauczycielami a wychowankami. Raz czyni to osoba zabiegająca o przysługę, drugi raz może się to stać udziałem osoby spełniającej takie życzenie.

Drugie miejsce pod względem ważności w całokształcie pracy szkoły, zajmuje struktura stosunków pomiędzy kadrą dydaktyczno-wychowawczą danej placówki. Pożądaną cechą wśród współpracującymi ze sobą nauczycielami jest uwzględnianie pilniejszych potrzeb współpracowników przed zadośćuczynieniem swoim potrzebom życiowym. Wychowawca w swojej pracy zawodowej ciągle musi wyważać proporcję pomiędzy dwoma konkurencyjnymi względem siebie celami; nakłonienie do przestrzegania określonych norm służących harmonijnemu współżyciu, a poszanowaniem godności podwładnych bądź współpracowników. Wymaga to wysokiego poziomu akceptacji norm służących obronie godności przez samych wychowawców. Na ich barki społeczeństwo wkłada ciężar obowiązku wyrabiania poczucia godności u wychowanków. To oni muszą z jednej strony podnosić ambicje powierzonych im dzieci, a z drugiej zaś uczyć ich wstydu, bacząc przy tym, aby nie doprowadzić do przerysowania którejś z tych stron.

Od nauczycieli wymaga się poszanowania przekonań światopoglądowych dzieci, jak również powstrzymania się od formułowania negatywnych opinii, krytycznych uwag w odniesieniu do współpracowników w obecności uczniów.

Szybki rozwój nauki i techniki wymaga nie tylko wysokiego wykształcenia w momencie startu zawodowego, ale i permanentnego uzupełniania, pogłębiania już posiadanej wiedzy oraz ciągłej troski o swój poziom intelektualny. Rozpatrywanie zasad etycznych użycie techniki, jej wpływ na procesy dydaktyczne jest zadaniem niezwykle ważnym nie do pominięcia w warunkach pedagogicznych. Należy przyjąć, iż źródłem moralności ludzkich czynów jest cel będący dobrem, do którego zmierzamy aktem woli, intencje określające cel działania oraz okoliczności traktowane jako element łagodzący lub zaostrzający odpowiedzialność sprawcy.

Nigdy nie mamy do czynienia z wartością dla samej siebie, ale zawsze ze względu na jakiś przedmiot. Każde przedsięwzięcie składa się a dwóch faz:

•    Pierwsza wewnętrzna: czyli zamierzenia,

•    Druga zewnętrzna: czyli wykonanie

Przykładem może być nauczyciel bardzo poważnie traktujący swoją pracę, pragnący przekazać wiedzę, kształtować postawy ucznia szuka nowych metod dydaktycznych, gdy przekazywane treści mają dla niego wyjątkową wartość.