117848

ZAMIANA DŁUGU NA EKSPORT

Przejęcie przez wierzyciela atrakcyjnych towarów z krajów dłużniczych (kraj dłużniczy spłaca dług eksportem dóbr i usług lub kapitału)

ZAMIANA DŁUGU NA WALUTĘ KRAJOWĄ

Polega na spłacie długu w walucie kraju dłużniczego( korzystają z niej wszystkie kraje na świecie)

ZAMIANA DŁUGU NA DŁUG

Polega na wymianie pomiędzy wierzycielami długów, motywem jest koncentracja wierzytelności.

HICP

Głównym celem inicjatywy jest obniżenie poziomu zadłużenia krajów biednych do poziomu uznawanego za dopuszczalny. Chodzi o znaczny krok naprzód który wpisuje obniżenie zadłużenia w ramy ograniczania ubóstwa, dbając o to aby niezbędne restrukturyzacje i rozwój kraju nie były zagrożone przez obsługę długów, których poziom jest nie do zniesienia. HICP maja także obowiązek przedstawienia jasno określonych strategii ograniczania ubóstwa. Program ma wiele wymiarów umarzanie długów, reforma polityki strukturalnej i społecznej z naciskiem zwłaszcza na usługi w zakresie zdrowia i edukacji na poziomie podstawowym. Po raz pierwszy w programie biorą udział wszystkie kategorie wierzycieli: dwustronni, wielostronni i handlowi. Inicjatywa HICP składa się z dwóch głównych etapów. W pierwszym etapie państwa muszą przyjąć pewną liczbę środków, aby mogły ubiegać się o tymczasowe umorzenie obsługi długu ( punkt decyzyjny). Kiedy już zostaną przyjęte, mają dostęp do pośredniej formy umorzenia i muszą zastosować pewne środki i spełnić pewne warunki, aby móc korzystać z pełnej pomocy ( punkt końcowy). Procedura jest elastyczna, ponieważ nie istnieje żaden dokładny terminarz realizacji tych dwóch etapów.

ETAP PIERWSZY( PROWADZI DO PUNKTU DECYZYJNEGO)

Przed otrzymaniem dostępu do pomocy oferowanej przez inicjatywę HICP, państwa muszą znormalizować swoje kontakty z instytucjami wielostronnymi i znaleźć porozumienie w celu rozliczenia ewentualnych zaległych płatności, aby następnie przyjąć programy dostosowawcze oraz reformy zaakceptowane przez MFW i bank Światowy, wreszcie przedstawić zadowalające wyniki wprowadzonych rozwiązań. Muszą one także przyjąć dokument strategiczny dotyczący ograniczania ubóstwa (DSOU). W czasie pierwszego etapu państwa wnioskujące zawsze korzystają z tradycyjnego umorzenia długu, poprzez porozumienie z wierzycielami dwustronnymi Klubu Paryskiego.

ETAP DRUGI

Kiedy dane państwo zostanie przyjęte do grona beneficjentów pomocy przyznawanej w ramach inicjatywy, ma ono prawo do większego umorzenia niż ma to miejsce w przypadku tradycyjnych mechanizmów. Aby osiągnąć punkt końcowy i skorzystać z integralnej pomocy, państwo musi po raz kolejny pokazać wyniku satysfakcjonujące w rozumieniu programów dostosowujących i reform wspieranych przez NFW i Bank światowy oraz między innymi spełnić kilka innych warunków. Nie ustala się żadnej daty granicznej dla osiągnięcia drugiego etapu choć dostęp do pełnej pomocy udzielanej w ramach inicjatywy jest zależnych od trzech głównych czynników:

•    efektywnego wprowadzania podstawowych reform polityki strukturalnej, które zostały zatwierdzone w punkcie decyzyjnym

•    utrzymanie stabilności makroekonomicznej

•    przyjęcia i wdrażania strategii ograniczania ubóstwa przez okres co najmniej jednego roku