Polityka bilansowa kończy się wówczas, gdy następuje:
• zamazywanie bilansu - tai. niejasne, rozmyte prezentowanie działalności przedsiębiorstwa oraz jego majątku i źródeł jego pochodzenia,
• fałszowanie bilansu - zamieszczanie nieprawdziwych danych.
Tzw. neutralne zafałszowanie bilansu ma miejsce wówczas, gdy następuje:
• łączenie ze sobą pozycji niezgodnych co do istoty, o odmiennej treści ekonomicznej,
• wykazywanie niepłynnych aktywów jako aktywa płynne,
• wykazywanie krótkotenninowych zobowiązań jako zobowiązania długoterminowe,
• stosowanie niedopuszczalnych kompensat pozycji majątku przedsiębiorstwa ze składnikami kapitałowymi,
• pomijanie ważnych szczegółów informacyjnych np. wykazywanie ogólnej wartości należności i pomijanie wartości należności wątpliwych, w przypadku których istnieje większe ryzyko nieściągalności,
• sztuczne upłynnianie aktywów przez np. pozyskanie czeków i weksli od wątpliwych dłużników bez zamiaru wprowadzenia icli w obieg i wykazanie w bilansie zamiast należności wątpliwych - innych środków pieniężnych.
Praktyczne osiągnięcie celów polityki bilansowej napotyka na wiele ograniczeń. Wśród nich wyróżnia się następujące sytuacje:
• przy sporządzaniu informacji muszą być przestrzegane zasady prawidłowej rachunkowości (w tym zasada true and fair view).
• polityka finansowa zawsze musi szukać równowagi między interesami różnych podmiotów będących adresatami sprawozdania finansowego,
• prawa wyboru ujęcia pozycji aktywów i pasywów nie zawsze mogą być w pełni i swobodnie wykorzystane, bowiem niekiedy są ograniczane określonymi faktami z przeszłości i wcześniej podjętymi założeniami, których nie można zmienić,
• przedsięwzięcia podjęte w danym roku w ramach polityki bilansowej, z uwagi na wymóg ciągłości, wpływają na skuteczność polityki bilansowej w latach następnych, podobnie jak oddziałuje na nie polityka finansowa lat poprzednich,
• częsta zmienność przepisów gospodarczych, wprowadzanie ich z mocą obowiązującą wstecz od daty ich opublikowania, przekreślają możliwość stosowania racjonalnej polityki finansowej,
• obowiązek zamieszczania w informacji dodatkowej omówienia stosowanych metod wyceny aktywów, pasywów, przychodów i kosztów ułatwia poznanie celów' polityki bilansowej, przez co traci ona częściowo swoją skuteczność.
Rachunkow ość kreatywna - z kreatywną księgow'ością mamy do czynienia, gdy dopuszczone regulacjami prawnymi zasady, zwyczaje i polityki księgowe są tak dobrane, aby zaprezentować najbar dziej pożądany w danych okolicznościach obraz przedsiębiorstwa.
Główne motywy zastosowania rachunkowości kreatywnej: