120152

•    Partycypacja społeczna w planowaniu przestrzennym ma charakter jedynie formalny; chroni interesy prawne, a nie faktyczne mieszkańców i właścicieli, nie wpływa istotne na zmianę ustaleń planistycznych

•    brak w polskim prawie rozwiniętych materialnych przepisów w zakresie dopuszczalności przeznaczenia terenu, nieprecyzyjność ustaleń w zakresie użytkowania i dopuszczalnej zabudowy parceli, brak formalnego wymogu sporządzania i dołączania do planu miejscowego uzasadnienia szeroko wyjaśniającego przyjęte w planie założenia

•    Rozbudowany system uzgodnień w procesie planowania miejscowego dokonywanie nie w oparciu o plany przestrzenne, np. regionalne al w oparciu o plany przestrzenne, np. regionalne ale w oparciu o inne preferencje uczestników uzgodnień

- aktualnie nie ma odstępstwa od studium, mpzp musi być zgodny ze studium, chociaż studium nie ma charakteru prawa miejscowego

•    partycypacja społeczna jest obowiązkiem - uwagi do planu muszą być wzięte pod uwagę omówione na radzie gminy, spotkanie z mieszkańcami to spotkanie z właścicielami nieruchomości, większość chce odbębnić spotkanie z mieszkańcami, żeby nie podburzyć radnych i przypadkiem nie dopuścić do odrzucenia planu, na który gminna wyłożyła już pieniądze

3. Kierunek zmian prawa planowania przestrzennego w Polsce

•    Dostosowani przepisów prawnych do konstytucyjnego rozumienia ochrony prawa własności

•    Zastąpienie instytucji uzgodnień instytucją opiniowania - masz prawo wydać opinię

•    Określenie możliwości zagospodarowania terenu bez konieczności sporządzania planu miejscowego -to powinny być rzadkie wyjątki

•    Wzmocnienie instytucji partycypacji społecznej- uwarunkowanie kulturowe, ciężko uregulować to prawnie

•    Wzmocnienie i lepsze ukierunkowanie nadzoru administracyjnego nad sporządzaniem planu

•    Wyeliminowanie instytucji decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu

•    Wzmocnienie roli studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy

•    Wprowadzenie zasad obowiązujących w zagospodarowaniu przestrzennym na poziomie lokalnym -kwestia normatywów urbanistycznych - zasady dla całego regionu lub kraju

•    Zintegrowanie planowania miejscowego z planowaniem inwestycyjnym

•    Eliminacja ogólnikowości (dwuznaczności) i dowolności interpretacyjnej planów miejscowych