121910

ewaporatyi osady węglanowe, w tym także stromotolity, czyli charakterystyczne struktury biosedymentacyjne, powstające przy udziale sinic.

Sedymentacja morska

Pochodzenie osadów morskich:

-    terygeniczne

-    orogeniczne

-    chemiczne

-    wulkaniczne

Strefy sedymentacyjne w zależności od odległości od brzegów:

-    litoralna (brzegowa)

-    nerytyczna (do około 200m)

-    batialna (do 4000m)

-    abisalna (abysalna) (4000-6500m)

-    hadalna (rowy oceaniczne)

Osady terygenkzne:

-    na szelfach w strefie litoralnej gromadzi się materiał transportowany przez rzeki

-    na skłonie kontynentalnym - osady fliszowe

-    wokół kontynentów pokrytych lądolodem - słabo wysortowane osady morsko-lodowcowe Osady organiczne:

-    płytkie strefy - wapienie rafowe. Tworzą je szczątki koralowców, glonów, szkarłupni, małży, ślimaków.

-    głębokie morze - muł globigerynowy (otwomice), muł pteropodowy (skrzydłonogi), muł radiolariowy (radiolarie), muł okrzemkowy (okrzemki)

Osady chemiczne:

-    w zatokach, strefach przybrzeżnych - wytrącanie rozpuszczalnych soli. Powstają ewaporaty wapienne, dolomity, gipsy, anhydryty, sole kamienne, sole potasowe, sole magnezowe.

-    w wodach burzliwych, przemysłowych CaC03 - wapienie oolitowe

-    na szelfach, przy wstępujących prądach oceanicznych - konkrecje fosforytowe

Struktury sedymentacyjne:

-    warstwowanie poziome - gdy nie ma ruch przy dnie

-    warstwowanie przekątne - wały brzegowe, plaże

-    warstwowanie frakcjonalne - utwory fliszowe

-    hieroglify

Skały węglanowe wapienie oolitowe składają się z ooidów, czyli tzw. ziaren obleczonych o średnicy < 2 mm.

Skały krzemionkowe - powstają w wyniku wtórnej koncentracji krzemionki pochodzącej z rozpuszczania igieł gąbek, które licznie zasiedlały dno morza.

Radiolaryty - głębokomorskie skały krzemionkowe, utworzone w strefie abisalnej.

2