628033561

PRASA, RADIO, TELEWIZJA... 37

szą liczbą radioodbiorników i telewizorów (w tym także tranzystorowych), a także będzie miało lepsze możliwości odbioru różnych polskich i zagranicznych programów. Będzie to społeczeństwo bardziej racjonalistyczne, o bardziej ugruntowanym światopoglądzie socjalistycznym, ale też w większym stopniu wystawione na oddziaływanie treści obcych ideałom socjalizmu a pochodzących z zagranicznych źródeł.

Cele działania systemu środków masowej informacji i propagandy w Polsce, aktualne w bieżącym dziesięcioleciu, sformułowane zostały m. in. w uchwałach VI i VII Zjazdu, a także w tezach VII Plenum (IX 1972) Komitetu Centralnego PZPR. W dokumentach tych podkreślono informacyjne, ideowo-wychowawcze i organi-zacyjno-aktywizujące zadania prasy, radia i telewizji.

Na funkcjonowaniu systemu komunikowania masowego w Polsce skoncentrowaliśmy uwagę w toku niniejszej pracy. Omawialiśmy kolejno dotychczasowe doświadczenia prasy, radia i telewizji w kategoriach zasięgu i zakresu ich oddziaływania, oczekiwań odbiorców, obiektywnych właściwości poszczególnych mediów, a także ich zawartości. Odwoływaliśmy się do doświadczeń innych krajów, uwzględniając tam, gdzie to było możliwe, kierunki zachodzących przemian i przewidywania co do przyszłości. Zwracaliśmy uwagę na różnice między mediami, wskazując ich silne i słabe strony.

Zaprojektowanie całości systemu komunikowania masowego w naszym kraju dla pełnej realizacji celów określonych przez partię powinno się opierać na wspomnianej wiedzy o otoczeniu i na znajomości dotychczasowego funkcjonowania prasy, radia i telewizji. Niezbędnym elementem tego programowania jest ponadto znajomość możliwości ekonomicznych, technicznych, surowcowych i kadrowych oraz planów rozbudowy zaplecza poszczególnych mediów w najbliższym pięcioleciu. Pominięcie ich lub zbyt powierzchowne potraktowanie któregokolwiek z wymienionych elementów programowania może spowodować, że opracowany projekt całości systemu i wynikający z niego podział pracy między media okaże się niefunkcjonalny lub nierealny. Z tego względu konkretny projekt sprawnego systemu komunikowania w skali kraju może opracować tylko zespół w pełni kompetentnych osób. Kiedy by zaś taki program powstał, trzeba by realizować go konsekwentnie i kompleksowo, bo nadmierna rozbudowa jednego ogniwa kosztem pozostałych może wywołać zakłócenia w całości systemu.

Projekt podziału pracy między poszczególne media powinien stanowić integralną część projektu całości systemu komunikowania i programu jego rozwoju, a sądy wyrażone w toku naszych rozważań o podziale pracy między prasę, radio i telewizję mogą służyć tylko jako przesłanki dla kompleksowego programowania.