94954

Środki transmisji - prasa, radio, telewizja itp.

Sprzężenie zwrotne - komunikat został usłysznay, zobaczony i zrozumiany - charakter transakcyjny. Może być natychmiastowe i opóźnione.

Znak:

- słowa, dźwięki, działania, dzięki którym przekazujemy myśli innym jednostkom. Słowo jak i gest, mimika, ton głosu itd. Materialny, statyczny - napis, rysunek, fotografia lub dynamiczny - ruch ręki, fale głosowe itp.

Symbol: np. flaga narodowa Kod

Kod regduje i porządkuje zbiory znaków. Za sprawa kodu rozpoznajemy wspólne formy prezentacji werbalnej i niewerbalnej np. głos i sposób mówienia, wygląd, dotyk, mimikę, gestykulację, pozycję ciała czy spojrzenie. Kod jest systemem znaków. Wszystkie kody zależą od umowy zawartej między ich użytkownikami i wspólnego tła kulturowego a ich współzależność ma char. dynamiczny.

Organizacja symboli i zabudowywanie nimi komunikatu nazywa się kodowaniem przekazu, a odczytywanie tego przekazu dekodowaniem. Często robimy to nieświadomie w swoim życiu codziennym. Znaki są organizowane w kody za pomocą paradygmatu i syntagmy. Paradygmat to zbiór znaków z którego wybieramy ten który ma być użyty (alfabet) a syntagma to konkretny komunikat stworzony z paradygmatu. Ważna jest tu także konwencja (zasady, które łączą elementy w całość). Konwencja:

> gatunkowa- przesądza o tematyce przekazu, selekcji treści i sposobie ujmowania wydarzeń

>narracyjna- wskazuje jak należy budować opowieść aby była logiczna, ciekawa i wciągała odbiorcę

Płaszczyzną kształtowania się znaczeń jest dyskurs- proces dowolnej interakcji miedzy ludźmi , jego elementy to : temat uczestnicy, miejsce i metody komunikowania, język, styl, gatunek wypowiedzi i kontekst. Istnieją 2 sposoby odczytywania znaków:

>denotacja: odnosi się do oczywistego znaczenia znaku, ma char. pierwotny i jest obiektywne >konotacja: subiektywna ocena, ujawnia obszar emocji i wartości związanych z danymi znakami Mit

Tzw. Drugi poziom konotacji, które narzuca pewien sposób myślenia. Jest to raczej sposób wyobrażania a nie definiowania rzeczywistości. Odwołuje się bezpośrednio do społecznych wyobrażeń

Teoria komunikowania międzynarodowego

Refleksja nad komunikowaniem międzynarodowym ma miejsce głównie w dwóch dziedzinach -stosunkach międzynarodowych i komunikologii ale także m.in. w geografii, czy filozofii. Pierwsze refleksje nad komunikowaniem międzynarodowym pojawiły się w czasach upowszechnienia radia Komunikowanie międzynarodowe to ciągły i nieuchronny proces komunikacji społecznej w świecie. w którym uczestniczą wszystkie rodzaje środków przekazu, ludzie, narodowe i ponadnarodowe struktury instytucjonalne, organizacje międzynarodowe i korporacje transnarodowe, dzieła sztuki i wytwory materialne. Komunikowanie międzynarodowe zawiera się w komunikowaniu międzykulturowym, ale nie każde k. międzykulturowe jest k. międzynarodowym ze względu na istnienie wieloetnicznych państw. W opisie komunikowania stosuje się kilka orientacji badawczych takich jak:

-strukturalizm: (Ferdinand de Saussure ) poznanie świata i komunikowanie się odbywa się przez odkrywanie i uczenie się struktur zakotwiczonych w danych kulturach szczególnie języka. Dochodzi tu do usunięcia czynnika ludzkiego z zakresu badawczego. Rozumienie kultury sprowadza się zatem do systemu relacji wyobrażeń i myśli zawierających się w strukturach .