50759

Ogólny poziom oczekiwań to nieograniczony poziom oczekiwań, na przykład przekonanie, że ktoś jest „zdolny” bez określenia jak lub w jaki sposób.

Specyficzny czynnik statusu tworzy większą nierówność niż czynnik szeroki.

Małe grupy nie tworzą organizacji spoi. od nowa, z interakcji spoi. ich członków, ale podtrzymują wewnątrz grupy zewnętrzne różnice statusu. Niemożliwe jest bowiem tworzenie grupy przez osobników całkowicie sobie nie znanych. Trzeba też zdać sobie sprawę, za teorią poziomów oczekiwań, że ludzie nie są sobie nawet na początku tworzenia grupy równi. Rozpoczęte interakcje już w fazie tworzenia się struktury są nierówne wobec siebie (nierówności istotne poza grupą podtrzymywane są w grupie.

Dochodzi do uogólnienia statusów, czyli sytuacji kiedy statusy aktorów zewnętrzne wobec określonej interakcji ulegają przeniesieniu i poczynają determinować jej istotne cech.

Charakterystyki (czynniki szerokie np. rasa, płeć, wiek, zawód itp. Działają jako wskazówki dla jednostek, które rozpoczynają interakcje. W początkowej fazie są jedynym źródłem informacji.

Proces powstawania i krystalizowania się struktur i stratyfikacji grupowych zapoczątkowany przez efekt uogólnienia statusu dokonuje się nawet wtedy, gdy szeroki czynnik statusu nie jest istotny z punktu widzenia bezpośredniej interakcji.

Drugim stadium jest powstanie poziomów oczekiwali. Etap ten musi być poprzedzony istnieniem różnic w sferze szerokich czynników statusu i jest to możliwe, gdy charakterystyki zostają uaktywnione lub stają się widoczne i wyraźne. Dokonuje się proces przenoszenia oczekiwań z szerokich charakterystyk na aktorów będących nośnikami tych charakterystyk.

Poziomy oczekiwań wykształcają się więc gł. wtedy, gdy znaczenia nabierają szerokie czynniki statusu poszczególnych jednostek, gdy jednostki utrzymujące luźne interakcje napotykają wspólne zadanie. Stabilność poziomów oczekiwań wynika z tego, że warunki ich zmiany są funkcją definicji sytuacji zewnętrznej.

W sytuacji wyraźnego uzależnienia procesów organizowania poziomów od czynników interakcyjnych stabilność poziomów uległaby drastycznemu obniżenia Poziomy oczekiwań są quasi-strukturą determinującą zachowanie, lecz nie odwrotnie!

Im wyższy lub bardziej pozytywny poziom oczekiwali co do działania danej osoby, tym bardziej prawdopodobne, że:

1.    osoba będzie miała większą sposobność do działania, może więc przyczynić się do zrealizowania zadania grupowego;

2.    otrzyma pozytywne oceny za te działania;

3.    będzie zdolna do wywierania wpływu na działania grupowe.

Zmniejsza się prawdopodobieństwo, że osoba ta zaakceptuje wpływ innych.

Oczekiwania i poziomy oczekiwań odnoszą się tylko do wyinferowanych możliwości jednostki, a nie rzeczywistych zdolności.

Konflikt występuje w procesie krystalizacji stratyfikacji statusów. Procesy te prowadzą do powstania złożonych układów hierarcliicznych, rodzą nierówności władzy i prestiżu, a więc i walkę o dominację.

Mechanizm prowadzący do uogólnienia statusu ulega osłabieniu gdy zadanie grupy jest niewyraźne.