50914

Głównym celem psychologów humanistycznych jest badanie aktualnego doświadczenia i bezpośrednich przeżyć, a więc tego, co znajduje się w polu „fenomenologicznym”. Chcąc osiągnąć ten cel stosują oni wiele metod, wśród których dominują samopis i samoocena. Psychologowie ci są przekonani, że jednostka najlepiej zna własne, osobiste doświadczenia i dlatego jej wypowiedzi o sobie są w wysokim stopniu trafne. Inna metodą badań jest metoda Q-sort. Składa się ona z pewnej liczby kart, na których znajdują się takie stwierdzenia jak: „stawiam sobie duże wymagania”, „jestem optymistą”, „rozumiem samego siebie”, itp. Zadaniem osoby badanej jest uporządkowanie tych kart tak, aby po lewej stronie znalazły się stwierdzenia, które najlepiej do niej pasują, a po prawej, te, które nie SA zgodne z obrazem własnego „ja”. Technika ta pozwala określić autoportret osoby i porównać go z portretami innych osób. Można stwierdzić jaka jest rozbieżność między rzeczywistym autoportretem a tym, kim osoba chciałaby być. Rozbieżność ta świadczy o stopniu akceptacji własnej osoby.

W centrum zainteresowań psychologów humanistycznych, znajduje się również pytanie, jak ułatwić i przyśpieszyć harmonijny rozwój jednostki, co robić, aby umiała ona aktualizować swoje potencjalne szanse , aby stała się twórczym i autentycznym człowiekiem. Najbardziej popularna terapia z tego kręgu jest terapia skoncentrowana na pacjencie, która stworzył Rogers. Stosując ja lekarz lub psycholog pozostawiają pacjentowi ogromną samodzielność. Sukces zależy tu głównie od postawy terapeuty, którego zachowanie musi być zgodne z własnymi przekonaniami; musi on bezwarunkowo akceptować pacjenta i posiadać zdolności empatyczne. Pozwoli to pacjentowi samodzielnie określić własne problemy, zrozumieć trudności w rozwoju „ja” i znaleźć drogę do samorealizacji.

Zadaniem grup spotkaniowych jest zaś przyspieszenie osobistego rozwoju, poprawa stosunków interpersonalnych i usprawnienie komunikacji międzyludzkiej..

W ostatnich latach podejmuje się próby stworzenia systemu wychowania humanistycznego. Jego celem byłoby ukształtowanie osoby w pełni dojrzałej , która umiałaby aktualizować swoje potencjalne szanse. Główne zasady tego wychowania to: 1. dążenie do integracji osobowości; 2. rozwój autonomii jednostki;

3.    kształtowani postaw allocentrycznych, koncentrowanie uwagi na innych, a nie tylko na sobie samym;

4.    rozszerzanie świadomości; 5. formułowanie tożsamości.

Religia jest interpretowana przez psychologów humanistycznych, w terminach samorealizacji prowadzącej do stanu „szczytowego doświadczenia” - momentu zenitowej ekstazy, w której osoba czuje się zjednoczona z uniwersum, w których wkracza na drogę prowadzącą do naczelnych wartości symbolicznych. Maslow dowodzi, że źródłem każdej wiary jest to niezwykłe, osobiste przeżycie objawienia, iluminacji i ekstazy, prowadzącej do pełnej samorealizacji człowieka. Taki stan przeważa u osób niezwykłych, mających bogate doświadczenie wewnętrzne. Maslow wyróżnia w przeżyciu religijnym także stan plateau, który w przeciwieństwie do doświadczenia szczytowego nie jest ani nagły, ani intensywny. Cechuje go raczej łagodny przebieg, spokój, trwałe zadowolenie i nadzieja. Jego przeżycie wymaga pewnej dojrzałości wewnętrznej, jasności umysłu i pogody ducha. Przeżywa je normalny człowiek kontemplujący uroki przyrody, człowiek zajmujący się sprawami wiary i wartościami duchowymi.