51270

-    ogromna elastyczność polityki kościelnej

-    Suarez, określając stosunki kościoła do władzy państwowej, sięgnął do teorii ideowo wspierającej we Francji kalwińskich

monarchomachów

-    człowiek jest naturalnie wolny, to lud ustanawia konkretną władzę państwową - suwerenność ludu

-    dopuszczalny jest każdy ustrój, byłe legalny

-    wyższa jest jedynie władza papieska, która pochodzi bezpośrednio od Boga (papalizm)

-    dobre jest tylko to państwo, które respektuje interesy Kościoła (i odwrotnie)

-    nietolerancja (dla heretyków jedynie kara śmierci) - powrót do starej tezy Tomasza z Akwinu Ostatecznie kontrreformacja poniosła klęskę, ponieważ nastąpił diametralny wzrost samodzielności politycznej mieszczaństwa,

pogłębiały się przejawy laicyzmu w życiu społecznym. Upadek kontrreformacji otworzył drogę ku

racjonalistycznej ideologii

oświecenia.

Doktryna absolutyzmu monarchy

-    w XVII wieku absolutyzm był najczęstszą formą ustroju państw europejskich („złoty wiek absolutyzmu")

-    absolutyzm był ostatnią formą państwa feudalnego (wiązał się z rozwojem form kapitalistycznych)

-    gwarantował spokój wewnętrzny, wprowadzał ogólny porządek (społeczny, gospodarczy, prawny)

-    absolutyzm był syntezą ostrych konfliktów społecznych między szlachtą a arystokracją oraz między szlachtą a duchowieństwem

-    jego sukces wiązał się z postępem świadomości narodowej

-    absolutyzm monarchy w dobie zamętu i anarchii symbolizował pokój i bezpieczeństwo Klasyczny absolutyzm francuski

-    był wzorcem do „naśladowania" przez wielu europejskich monarchów

-    twórcami tej doktryny byli współpracownicy monarchy (Richelieu, Bosseut), jak i sami królowie (Ludwik XIV)

-    doktryna klasycznego absolutyzmu nawiązywała do tradycji Bizancjum

-    niczym nieograniczona władza dla monarchy

-    zwalczanie zgromadzeń przedstawicielskich

-    nowożytny ideał despoty

-    inaczej niż w odrodzeniu uzasadniali doktrynalne podstawy absolutyzmu

• obok argumentów religijnych pojawiły się również treści racjonalistyczne i laickie

-    boski charakter następstwa tronu

-    król jest symbolem rozumu - wszelkiej mądrości, jest odpowiedzialny jedynie przed Bogiem

-    potępiano wszelkie przejawy buntu poddanych

-    król jest „identyczny" z państwem, a celem państwa jest m.in. szczęście poddanych

-    król jest prawodawcą, ale sam stoi ponad prawem

-    jednostka pozbawiona jest wszelkich praw, jeżeli wejdzie w kolizję z władcą i wolą monarchy