52983

ściśle określony.

Tutaj problem jest że termin ten nie był ściśle określony. Ale Ulpian pisze: dei adiectionem pro reo, esse non pro stipulatore - Ustalenie terminu następuje na rzecz dłużnika, a nie przyjmującego.

Opinie jurystów:

Sabinianie: Wierzyciel może domagać się od razu na początku okresu.

Prokulianie: Dłużnik ma czas do końca okresu.

Podsumowując: Dłużnik miał czas do końca określonego terminu. W sytuacjach niejasnych stosowało się zasady „favor....". Tu mamy do czynienia z zasadą favor debitoris - interpretacją czynności prawnych na korzyść dłużnika.

D.18,1,1,1

1.

Paulus księga trzydziesta trzecia komentarza od edyktu..

Fragment pochodzi z di gestów justyniańskich: księga 18 tytuł 1 fragment 1, paragraf 1.

Jest to komentarz do edyktu, napisany przez Paulusa, cytuje on Sabinusa (oraz Cassiusa) i Proculusa( z Nervą) - jest to kolejny spór tych dwóch szkół, cytowany jest też pośrednio niejaki Homer.

II.

Stan faktyczny: Jedna osoba oddała drugiej tunikę, tamta zaś oddała jej togę.

Problem: To kupno- sprzedaż czy zwykła wymiana.

III.

Stan prawny:

Definicja towaru: Towarem a więc przedmiotem zobowiązania w Rzymie mogło być niemal wszystko. Za towar uchodziły rzeczy zarówno materialne jak i niematerialne wyjątek stanowiły jedynie przedmioty wyjęte z obrotu czyli res ha bili s. Możliwe stało się także kupno rzeczy jeszcze nie istniejących.

Definicja ceny: Cenę w kontraktach sprzedaży ustalały sobie same zainteresowane strony które mogły to czynić w sposób dowolny z zachowaniem jednakże ustalonych przez prawo kryteriów :

? cena wina być ściśle oznaczona w pieniądzu liczonym ? musi być adekwatna do wartości ekonomicznej sprzedawanej rzeczy.

Definicja kupna- sprzedaży: operacja z jednej strony nazywana kupnem (eptio) z drugiej sprzedażą (venditio) jest prawna forma wymiany rzeczy wszelkiego rodzaju na rzeczy szczególnego rodzaju, jakimi są pieniądze.

Opinie jurystów:

Prokulianie: Towar za towar to zamiana. W kupnie sprzedaży musi by: wyraźny podział na Cenę i towar, oraz na kupującego i sprzedającego.

Sabinianie: Powołują się na Homera i zapis o kupnie towaru za pomocą zboża.

Trzeba jednak zauważyć, że zboże z opisu pełniło funkcje pieniądza.

Podsumowując: Wymiany nie można było potraktować jak kupna- sprzedaży, bowiem w razie wystąpienia sporu trudno by b>4o ustalić kto jest sprzedawcą, kto kupującym, i tym samym kto jakie powództwo i jakie prawa ma.

D. 18,6,1,2

I.

Ulpian księga 28 komentarza do dzieł Sabiniusa.

Fragment pochodzi z digestów justyniańskich: księga 18 tytuł 6 fragment 1, paragraf 2.