Marta Rytel - Kuc	22.01.2009
Polarymetryczne oznaczanie sacharozy
Uwagi:

1. Wyniki pomiarów

Numer roztworu	Naważka [g]	Stężenie sacharozy [g/50cm^3]	α1	α2	α3	α4	αśr	[α]^20D
1	0,9736	0,9736	2,50	2,60	2,50	2,60	2,55	65,47864
2	2,5453	2,5453	6,65	6,60	6,65	6,55	6,61	64,92358
3	4,9963	4,9963	13,20	13,25	13,20	13,15	13,20	66,04888
4	7,5303	7,5303	19,95	19,95	19,90	19,90	19,92	66,13282
5	10,0042	10,0042	26,55	26,60	26,60	26,60	26,59	66,44709
6	12,4955	12,4955	33,25	33,30	33,25	33,10	33,23	66,48393
7	15,0799	15,0799	40,15	40,20	40,20	40,05	40,15	66,56211
X		6,2666	16,55	16,75	16,70	16,60	16,65	66,01101

Skręcalność właściwa sacharozy mieści się w granicach od + 66,25 do + 66,75 (dane literaturowe). Nasze wyniki dają zbliżone wartości do literaturowych.

2. Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z zasadami polarymetrii i jej analitycznym zastosowaniem na przykładzie oznaczania sacharozy w roztworach wodnych.

3. Schemat blokowy polarymetru

a, b, c - obraz widziany przez okular

4. Opracowanie wyników

Znając stężenia roztworów sacharozy (w g/50cm³) oraz kąty skręcania polaryzacji światła α przez badane roztwory obliczyłam skręcalność właściwą tego cukru na podstawie wzoru

Długość rurki wynosiła 2 dm. Wyniki zestawiłam w powyższej tabeli z wynikami pomiarów.

Wyniki kątów badanej próbki zostały odczytane w kolejności przez:

1. Agata Kula

2. Marta Rytel-Kuc

3. Anna Ruszel

4. Kamila Łucak

Metoda krzywej wzorcowej

Na podstawie wyników narysowałam wykres zależności kąta skręcania α od stężenia sacharozy w badanych roztworach α = f(c) .

Wykres jest bardzo zbliżony do linii prostej możemy wnioskować iż wraz ze wzrostem stężenia sacharozy rośnie kąt skręcania płaszczyzny światła spolaryzowanego.

Z wykresu odczytałam stężenie sacharozy dla kąta 16,75 ^o w roztworze wydanym do analizy. Wynosi ono 6,35g/50cm³.

Masa mojej próbki wynosi 6,35 g.

Metoda algebraiczna

Na podstawie równania:

możemy wyprowadzić wzór na stężenie:

gdzie:

- kąt skręcania płaszczyzny polaryzacji, odczytany w stopniach na skali polarymetru,

- grubość warstwy roztworu wyrażona w dm,

- stężenie roztworu, określane liczbą gramów substancji optycznie czynnej
w 100cm³ roztworu

- skręcalność właściwa (wielkość charakterystyczna i stała dla danej substancji)

W naszym wypadku objętość kolby wynosi 50 cm³, więc we wzorze na skręcalność zamiast 100 cm³ podstawiamy 50 cm³.

c = 6,3436 g/50cm³

Metodą algebraiczną otrzymałam masę 6,3436 g.

Metoda porównywania z wzorcem

Moim wzorcem jest roztwór o stężeniu 0,9736 g/50cm³, jego kąt skręcania płaszczyzny polaryzacji wynosi 2,60 ^o . Z proporcji możemy obliczyć stężenie próbki

0,9736 - 2,60 ^o

x - 16,75 ^o

x = 6,2722 g/50cm³

Z obliczeń wynika, że masa jest równa 6,2722 g.

Uzyskane trzema metodami wyniki mas sacharozy wszystkich osób z mojej grupy w kolejności:

1. Agata Kula

2. Marta Rytel Kuc

3. Anna Ruszel

4. Kamila Łucak

wraz z ich uśrednieniem przedstawiłam w tabelce:

Metoda	Krzywa wzorcowa	Algebraiczna	Porównywanie ze wzorcem
Pomiar 1
Pomiar 2	6,35 g	6,3436 g	6,2722 g
Pomiar 3	6,2666 g	6,3247 g	6,5036 g
Pomiar 4
mśr

Metoda algebraiczna powinna dawać najbardziej wiarygodne wyniki, gdyż przedstawia ona średni wynik ze wszystkich trzech pomiarów. Metoda krzywej wzorcowej uwzględnia tylko dwa, natomiast metoda porównywania ze wzorcem jeden wynik.

---