OŚWIECENIE
Zagadn. |
Przed Oświeceniem |
Oświecenie |
Państwo i monar-chia |
Rosnąca pozycja monarchy aż do skrajnych przypadków króla jako „właściciela” państwa (absolutyzm Ludwika XIV). Autorytet monarchy oparty na religii i tradycji (pomazaniec Boży, opiekun religii, król- wojownik) |
Monarchia jako emanacja państwa, władza panującego często nieograniczona, lecz jej celem jest modernizacja państwa i społeczeństwa („absolutyzm oświecony”) |
Rola biurokracji |
Niezbyt wielka, ale rosnąca |
W wielu wypadkach skrajnie silna, znaczna kontrola policyjna |
Szlachta |
Decydująca pozycja w państwie wynikająca z przywileju urodzenia (wyjątek: Holandia) |
Pozycja w dalszym ciągu dominująca, lecz ma wynikać z oświecenia wybranych; utrata znaczenia związana z nową rolą mieszczaństwa i biurokracji |
Mieszczanie |
Szybko rosnąca pozycja gospodarcza, przeważnie bez odzwierciedlenia w pozycji politycznej |
Jeszcze szybszy wzrost pozycji gospodarczej, rozwój świadomości społecznej i politycznej, próby sięgnięcia po udział we władzy ukoronowane rewolucją francuską |
Chłopi |
Zależność feudalna, na wschodzie Europy skrajne przypadki zależności osobistej |
Rodzi się świadomość konieczności modernizacji wsi i ulżenia doli chłopstwa (wolność osobista, opieka państwa); pierwsze reformy (Austria) |
Naród |
Związane z pojęciem klasy politycznej - przeważnie szlachty |
Rodzą się poglądy rozszerzające pojęcie narodu na wszystkie klasy społeczne (rewolucja francuska, Konstytucja 3 Maja) |
Kolonie |
Gospodarka oparta na niewolnictwie czarnych i przymusowej pracy Indian, liczne przypadki eksterminacji Indian |
Rosnące potępienie niewolnictwa (aż po jego zakaz w Anglii), jednocześnie powstające przekonanie o kolonizacji jako obowiązku cywilizacyjnym białej rasy („brzemię białego człowieka”) |
Szkolnictwo |
Przeważnie elitarne, często podporządkowane czynnikom kościelnym (w krajach katolickich - Jezuici). Nastawienie na naukę jeż. klasycznych i retoryki. Łacina jeżykiem wykładowym |
Rodzą się koncepcje objęcia nauczaniem szerszych warstw społecznych, rosnący wpływ państwa na szkolnictwo, zwł. po kasacie Jezuitów (1773) - w Polsce KEN. Językiem wykładowym z reguły język ojczysty, łacina traktowana jako język obcy. Nauczanie przedmiotów technicznych |
Stosunek do świata |
Przekonanie o przemożnym wpły-wie Boga na historię, wyobrażoną jako proces powtarzalny lub upadek od okresu „złotego” do zregenerowanej współczesności |
Po raz pierwszy uwierzono w stały postęp ludzkości - od barbarzyństwa do cywilizacji. Karierę robi pojęcie „postępu”. Popularyzacja poglądu, że świat ulega udoskonaleniu dzięki postępowi technicznemu, moralnemu i edukacji |
Religia |
Dominacja teologii, duża rola metafizyki - reformacja i kontrreformacja |
Stopniowe zeświecczenie społeczeństwa, częsta krytyka instytucji kościelnych, a nawet religii. Popularny deizm - Bóg traktowany jako bezosobowa przyczyna powstania świata. Bardzo rzadki ateizm - całkowite odrzucenie religii |
Etyka |
Chrześcijańska, stosunek do bliźnich i swoich obowiązków oparty na nauce Kościoła (kościołów) |
Dwukierunkowy rozwój etyki świeckiej: obyczajowy libertynizm, pochwała luksusu i komfortu jako dźwigni cywilizacji postępu albo też kult cnoty obywatelskiej (oparty na stoicyzmie), piętnujący szkodliwość zbytku i próżniactwa |
EPOKA NOWOŻYTNA DO 1914