Po wycofaniu się Portugalii dochodzi do wojny domowej. Szczególnie ciężkie walki toczą się o stolicę Luandę. Wygrywa Ludowy Ruch, ale jest zbyt słaby, by się utrzymać. Z pomocą przychodzi blok wschodzi. Wysłano kilkadziesiąt tysięcy żołnierzy kubański, co doprowadziło do rozbicia frontu narodowego.
Powstaje jednak trzeci gracz - Unita z Jonasem Savimbi na czele.
W pierwszej połowie lat 80-tych RPA dokonuje rajdów na terenie Angoli, co destabilizuje sytuację w kraju.
W lutym 1984 roku dochodzi do porozumienia między Angolą a RPA.
Po tym dochodzi znowu do wojny domowej. Unita jest wspierana przez Amerykanów. Kuba musi w związku z tym kierować coraz więcej żołnierzy do pomocy MPLA, w szczytowym okresie 50 tysięcy żołnierzy.
Porozumienie między MPLA a Unitą w czerwcu 1989 roku w Zairze. Podpisano rozejm, który miał poparcie USA i ZSRR. Ostatnie oddziały Kubańskie wycofały się w maju 1991 roku. Porozumienie zakładało także bojówek obydwu stronnictw i utworzenie ogólnonarodowej armii. Przygotowywano także w pełni demokratyczne wybory, które miały odbyć się pod nadzorem międzynarodowym. Odbyły się we wrześniu 1992 roku, parlamentarne i prezydenckie. MPLA uzyskało trochę ponad 50%, Unita dostała 30%. Dos Santos, w prezydenckich dostał 51%. Unita nie uznała tych wyborów i wznowiła walki, ale szybko przegrali z stolicy. Unita rozpoczęła działania partyzanckie. Opinia międzynarodowa uznała zwycięstwo MPLA i Santosa, a potępiła Savimbiego, bo wybory uznano za demokratyczne. Do marca 1993 roku zginęło około 15 tysięcy ludzi. Opinia międzynarodowa obwinia za to Savimbiego.
Wojna domowa kończy się w maju 1995 roku po rokowaniach pokojowych pod egidą RPA.
Utworzono rząd jedności narodowej, ale dopiero w 1997 roku.
Stabilizacja polityczna zaczęła na dobre postępować po śmierci Savimbiego.
Mozambik
Niepodległość w czerwcu 1975 roku. Front Wyzwolenia Mozambiku odwoływał się do idei bloku wschodniego.
Narodowy Ruch Obrony Mozambiku, ma poparcie RPA i USA. Walczy z władzami w Mozambiku i liczy 10 tysięcy partyzantów.