Zaskarżalność
Nie, natomiast osoba zatrzymana może, jeśli ma wątpliwości co do zasadności
- zawiadomić o popełnieniu przestępstwa z Art. 189 lub 191 kk,
- dochodzić odszkodowania i zadośćuczynienia na podstawie Art. 415 kc (w zw. z Art. 445 kc).
2. Zatrzymanie policyjne ( Art. 244)
Celem jest zastosowanie środka zapobiegawczego.
Przesłanki:
a. co najmniej uzasadnione przypuszczenia popełnienia przestępstwa przez daną osobę
Przypuszczenie- a więc wymaganie dużo mniejsze niż gdy ustawa żąda uzasadnionego podejrzenia (Art. 303 )
b. zachodzi obawa:
i. ucieczki tej osoby ( np. próba ucieczki)
ii. ukrycia się tej osoby
iii. zatarcia śladów przestępstwa ( np. ukrycie przedmiotów pochodzących z
przestępstwa, usunięcie odcisków linii papilarnych ).
iv. późniejszego braku możliwości ustalenia jej tożsamości
c. przesłanka negatywna- tej samej osoby podejrzanej nie zatrzymano już wcześniej na podstawie tych samych faktów lub dowodów ( Art. 248 §3 )
Podmiot uprawniony do zastosowania
a. Policja
b. inne organy- Art. 312 Podmiot zatrzymany Osoba podejrzana Zakres uznaniowy Obligatoryjne Termin
Art. 41 ust. 3 K.
Zasada: 48 godzin od chwili zatrzymania
Wyjątek: 24 godziny od przekazania go dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o zastosowanie wobec niego tymczasowego aresztowania, jeśli nie doręczono mu postanowienia o zastosowaniu wobec niego tymczasowego aresztowania wraz z przedstawionymi zarzutami. Maksymalnie zatrzymanie może więc trwać 72 godziny. Jeśli jednak zatrzymany zostanie przekazany do dyspozycji sądu po upływie 10 godzin od momentu zatrzymania, to 24 godzinny termin zaczyna bieg już od momentu przekazania (tak więc wówczas może trwać jedynie 36 godzin).
Zaskarżalność
Tak,
1. zażalenie ( <- Art. 41 ust. 2 K.)
Zakres podmiotowy Zatrzymany ( Art. 246 §1)
Nie ma znaczenia, czy wnoszący zażalenie przebywa już na wolności czy nie, w tym pierwszym wypadku sąd stwierdza post factum bezpodstawność zatrzymania lub naruszenie przepisów prawa jego wykonywania.
Organ właściwy do rozpatrzenia zażalenia
Sąd rejonowy miejsca zatrzymania lub prowadzenia postępowania, który rozpoznaje je niezwłocznie (Art. 246 §2 )