62163

Metoda strukturalna

Opisuje ruch mieszaniny, który można uznać za naturalny dla zawiesin, które ze swej istoty są układami nieciągłymi, w stali elementarnej oraz w skali makroskopowej.

Zasadniczy element metody strukturalne stanowi informacja o aktualnych położeniach elementów układu. Oznacza to, że jest ona związana z metodą Lagrange'a. Położenie elementów układu (cząstek zawiesiny) opisane są przez ich promienie wodzące:

rpj=rp_i(t,r_Poi), gdzie:

rpoj- określa charakterystyczne położenie j-ej cząstki. Najczęściej jest to położenie początkowe dla

t=to(to=0)

Położenia charakterystyczne cząstek niejednokrotnie ulegają zmianom w trakcie ruchu cząstek. Np. Rozpuszczenie substancji zawieszonej w cieczy powoduje spadek masy i rozmiarów poszczególnych cząstek; spadek ciśnienia powoduje wzrost średnicy znajdujących się w cieczy pęcherzyków gazu.

Kluczowym elementem w metodzie strukturalnej są kolejne konfiguracje rozważanego układu

dr

cząstek. Znając czasową zmienność tych konfiguracji możemy z relacji:    u = —-

^p dt

(dr_p- nieskończenie krótki wektor) łatwo obliczyć prędkość każdej z cząstek. Ponadto dla każdej chwilowej konfiguracji możemy obliczyć aktualne stężenie masy substancji rozproszonej i gęstość całej zawiesiny.