70476

Następcą Arystypa bvł Epikur z Samos. Rozwinął on etykę przyjemności Arystypa i połączył ją z nauką Demokryta o atomach. Zaproponował nowy kontekst przyjętego sposobu myślenia. Epikur uznał, że najwyższym dobrem jest przyjemność. Twierdzenie to stanowi punkt odniesienia do dalszych rozważań. Epikur stwierdził, że sposób rozumienia Arystypa me jest jedyny( dążenie do przyjemności).

Epikur zaproponował twierdzenie, iż najwyższa przyjemnością jest brak cierpienia.

Epikur uważał, że każdy ma prawo do szczęścia i je w sobie nosi, jednakże większość ludzi o tvm nie wie. Posiadamy największy dar, jaki mogliśmy kiedykolwiek w jakikolwiek sposób osiągnąć. Możemy doświadczać cokolwiek, wszystko stoi przed nami otworem, ale problem polega na tym, że często nie zauważamy że największą wartością jest sama możliwość dysponowania własną egzystencją. W tym sposobie rozumienia chodzi o to umiejętność cieszenia się życiem, najmniejszymi drobiazgami i chwilami. Złe myślenie o rzeczywistości jest równoznaczne ze złym jej doświadczaniem Żeby dobrze doświadczać należy dobrze myśleć.

Epikur twierdzi, że w każdej religii są dwa nurty:

❖ Fałszywy pojmowanie boga jako istoty karzącej, z którą łączy nas poczucie strachu. Epikur uważał, że takie pojęcie jest katastrofalne. Piekło powinno być rozumiane jako brak miłości. Nie można bowiem doznawać przyjemności mając w perspektywie katastrofalny koniec.

♦> Prawdziwy -> bóg jako wzór dla człowieka, przekazujący miłość

Stosunek do śmierci:

By móc żyć szczęśliwie, bardzo ważne jest, by przezwyciężyć lęk przed śmiercią. Epikur twierdzi, że niewłaściwe pojmowanie śmierci może być katastrofą. Stan strachu powoduje, że staramy się o tym nie myśleć. Wśród ludzi panuje fałszywy pogląd na śmierć, ponieważ uważamy, że śmierć jest przed nami, że zetkniemy się z nią w dalekiej przyszłości. Epikur uważa to za fałszywe, ponieważ głosi, iż śmierć jest w nas. Taki pogląd kształtuje wśród ludzi realny pogląd, zmieniający nasz stosunek do życia. Należy żyć tak, jakby każdy dzień miał być ostatni.

Epikur twierdzi, że śmierci nie należy się bać, ponieważ: