70611

Prawo rzeczowe w PRL: zmiana stosunków własnościowych

Unifikujący prawo rzeczowe dekret z 1946 r. ukształtował pojęcie prawa własności w sposób abstrakcyjny i jednolity. Nie było w nim jeszcze rozróżnienia na własność społeczną i własność indywidualną. Przeniesienie własności było kwestią umowy między właścicielem i nabywcą. Umowę o przeniesienie własności nieruchomości należało zawrzeć pod rygorem nieważności w formie aktu notarialnego.

Konstytucja z 1952 r. przewidywała rozróżnienie własności na społeczną (państwową i spółdzielczą), indywidualną i osobistą. W praktyce jednak wyróżniano dwie grupy własności, społeczną i indywidualną. Koncentrowano uwagę na ochronie własności społecznej. W odniesieniu do własności nieuspołecznionej normowano jedynie własność rolniczą oraz własność mieszkania.