74813

1. PRAWO ZWYCZAJOWE

Zwyczaj - ustalony, jednorodny sposób postępowania uznany za wiążący przez określoną zbiorowość społeczną Warunki uznania zwyczaju za prawo:

1)    powinien być precyzyjnie określony (kogo dotyczy i jak nakazuje się zachowywać)

2)    powinno istnieć przekonanie powszechne o słuszności stosowania tego zwyczaju jako prawo

3)    państwo powinno wyrazić wolę włączenia zwyczaju do systemu prawa

tacitus consensus - milczące porozumienie, sposób uznania zwyczaju za prawo w prawie międzynarodowym

sankcjonowanie zwyczaju - w procesie stosowania prawa uznaje się dany zwyczaj za normatywną podstawę konkretnie-indywidualnej decyzji (np. przez sąd)

Prawo zwyczajowe ma doniosłe znaczenie w prawie wewnętrznym państw azjatyckich i afrykańskich, ale ma też znaczenie mniejsze w państwach systemu civil law, takich jak Szwajcaria, Grecja, Niemcy.

Przejawy prawa zwyczajowego w Polsce:

Ustalone zwyczaje - odsyłają do nich niektóre przepisy Kodeksu cywilnego

Zasady dobrej praktyki morskiej - wystawianie obserwatora we mgle na dziobie statku (służba na oku) PODSUMOWANIE:

W kręgu kultury zachodniej samoistnymi źródłami prawa są:

- akty prawodawcze stanowione i współstanowione - precedensy