76025

obciążeń na importerów lub eksporterów, jest właściwym środkiem służącym zapewnieniu normalnego funkcjonowania jednolitego rynku zbóż, w sposób zgodny z określonym w art.39 [33] TWE interesem ogólnym.

Podstawy wyroku:

1.    Zarządzeniem z dnia 18 marca 1970, [...], Verwaltungsgericht (sąd administracyjny) we

Frankfurcie nad Menem przedłożył Trybunałowi na podstawie art.177 [234] TWE dwa pytania dotyczące ważności systemu licencji eksportowych oraz związanych z nimi depozytów - dalej jako „system depozytów” - przewidzianych w Rozporządzeniu Rady nr 120/67/EEC z dnia 13 czerwca 1967 w sprawie jednolitej organizacji rynku zbóż (OJ ESE 1967, str.33) oraz Rozporządzeniu Komisji nr 437/67/EEC z dnia 21 sierpnia 1967 w sprawie licencji eksportowych i importowych (OJ 1967 nr 204, str.16).

2.    Z powyższego zarządzenia wynika, że Verwaltungsgericht uważał przepisy, których

dotyczy pytanie za nieważne i z tego powodu zdecydował, iż niezbędnym jest rozstrzygnięcie tej kwestii przez Trybunał. Zdaniem Verwaltungsgericht system depozytów jest sprzeczny z pewnymi zasadami krajowego prawa konstytucyjnego, które powinny podlegać ochranie w ramach prawa wspólnotowego. Skutkiem tego, zasada prymatu prawa ponadnarodowego musi ustąpić pierwszeństwa podstawowym zasadom Konstytucji RFN. Mówiąc dokładniej, system depozytów sprzeciwia się zasadom swobody prowadzenia działalności, zarządzania i wolności gospodarczej oraz zasadzie proporcjonalności, które to zasady wynikają przede wszystkim z art.2 ust. 1 i art.14 Konstytucji. Wynikający z licencji obowiązek dokonania importu lub eksportu, wraz ze związanym z nim systemem depozytów gwarancyjnych, stanowi nadmienią interwencję w sferę wolności gospodarczej, ponieważ ten sam cel można osiągnąć za pomocą łagodniejszych środków.

3.    Odwołanie się do zasad prawnych lub pojęć występujących w prawie krajowym w celu

dokonania oceny ważności środków przyjętych przez instytucje wspólnotowe mogłoby wywrzeć niekorzystny wpływ na jednolitość i skuteczność prawa wspólnotowego. Ważność tego rodzaju środków można oceniać wyłącznie w świetle prawa wspólnotowego. W rzeczywistości, prawo mające swe źródło w Traktatach, będące samodzielnym źródłem prawa, nie może być ze względu na swój charakter uchylane przez normy prawa krajowego niezależnie od ich rangi, bez podważania charakteru tego prawa jako prawa wspólnotowego i bez poddawania w wątpliwość podstaw, na których opiera się Wspólnota. Zatem ważność przepisów wspólnotowych lub skutki jakie wywołują wewnątrz państwa członkowskiego nie mogą być podważane przez

2