78387

Prof. Małgorzata Janicka Międzynarodowe rynki finansowe Wykład IV-Globalna nierównowaga płatnicza

centrum). Władze monetarne działają bezpośrednio na rynkach finansowych. Stosunek zysk/ryzyko ma dla nich drugorzędne znaczenie czyli akceptuję niewspółmiernie niskie zyski. Np. Chiny

Kraje peryferyjne finansowe maję nadwyżki na rachunku obrotów bieżęcych - wzrost skorelowany jest z eksportem, jednak kraje te prowadzę politykę kursu płynnego, nie akumuluję rezerw walutowych (wyjętkiem jest Japonia). Władze tych krajów nie działaję na rynkach finansowych, kapitał inwestycyjny pochodzi w nich od inwestorów prywatnych, da których stosunek zysk/ryzyko ma kluczowe znaczenie. Np. RFN, Holandia

Teza ekonomistów: nie należy obawiać się gwałtownej korekty nierównowagi w układzie globalnym a co za tym idzie nie powinniśmy się obawiać przepływu kapitałów o charakterze gwałtownym i masowym.

Wynika to z natury więzów gospodarczych łęczęcych Stany Zjednoczone i kraje azjatyckie. Kraje azjatyckie pragnę utrzymać strategię rozwoju gosp. opartego na eksporcie. Rynek amerykański jest otwarty na ten obszar, natomiast w Europie odnotowuje się ograniczenia, co za tym idzie kraje azjatyckie nie będę nabywały aktywów europejskich, ponieważ jest to dla nich mało korzystne. Oznaczałoby to tym samym zmniejszenie amerykańskiego importu, a w konsekwencji redukcję ich eksportu. USA i kraje azjatyckie sę zwięzane wzajemnym interesem i żadna ze stron nie jest zainteresowana zmianę tego stanu.

Dla Europy oznacza to, iż jest ona spychana na boczny tor gosp. światowej. Główna oś w układzie globalnym do lat 90. to USA-Europa (sojusz transatlantycki). Obecnie sojusz ten pęka. Jedynym ratunkiem dla Europy jest pogłębianie integracji i utrzymanie Euro za wszelkę cenę. W przeciwnym wypadku jedynym liczęcym się państwem europejskim zostałyby Niemcy.

Jak długo kraje azjatyckie będę chętne do finansowania nadmiernych wydatków konsumpcyjnych, m.in. amerykańskich, akceptujęc straty? Będzie to następowało do momentu, gdy Chiny rozwinę rynek wewnętrzny.

Największymi partnerami handlowymi Chin sę: USA, Europa (udział maleje), Afryka (szybko rośnie) oraz Ameryka Południowa (rośnie) - poszukiwanie nowych rynków zbytu równie chłonnych jak amerykański.

Rotwlałęnię problemu nierównowagi globalnej;

1.    podjęcie skoordynowanej akcji na rynku walutowym przez grupę zainteresowanych państw w celu urealnienia relacji kursowych.

2.    oczekiwanie na samorzutne działanie mechanizmów rynkowych - albo przez łagodne dostosowania rynkowe albo poprzez tzw. „twarde lędowanie" (kryzys)

Nie następiła żadna skoordynowana akcja na rynku walutowym. Kryzys gospodarczy dobiegnie końca wówczas, gdy będziemy mieli do czynienia z trwałym i stabilnym wzrostem gospodarczym w skali świata, choćby był on zaledwie kilkuprocentowy. Musi się on więzać, ze wzrostem konsumpcji i produkcji przy jednoczesnym spadku inflacji, w szczególności tej, która napędza zwiększona podaż pieniędza.

1.    Bankowy - niewypłacalność sektora bankowego, utrata przez niego płynności, która może wynikać ze zbyt dużego

udziału niespłacalnych kredytów (USA, Irlandia) lub z błędnych decyzji inwestycyjnych podejmowanych przez banki (Francja,    Niemcy    -    inwestowały

w obligacje krajów południa, np. Grecja, Hiszpania, ocenianych na AAA).

2.    Na rynku papierów wartościowych - pęknięcie bańki spekulacyjnej, dojście do korekty będęcej kryzysem (bańka doteomów w 2000r. - niemożność realnej wyceny spółek internetowych).

3.    Na rynku nieruchomości - USA i Hiszpania - pęknięcie bańki spekulacyjnej.

4.    Zadłużeniowy - niewypłacalność kraju, utrata płynności finansowej (południe strefy Euro).

5.    Walutowy - towarzyszy zwykle pozostałym kryzysom (ale nie w strefie Eurol). Istotę kryzysu walutowego jest nagła utrata zaufania międzynarodowych rynków finansowych w stosunku do stabilności kursu danej waluty wraz z towarzyszęcym oczekiwaniem na jej szybkę i nieuchronna dewaluację (w przypadku kursu stałego). Kryzys walutowy to epizod, podczas którego atak na kurs waluty prowadzi do jej nagłej i gwałtownej deprecjacji, dużego spadku rezerw walutowych będz kombinacji obu tych elementów. Uważano, ze taki kryzys może występie w kraju utrzymujęcym stały kurs walutowy. Obecnie jednak poględ się zmienił, ponieważ rezydenci mogę się przyczynić do kryzysu we własnym kraju (np. Korea Południowa w latach 90. - rezydencji wymieniali walutę na USD i lokowali ję poza granicami).