86080

Charyzma dziedziczna

Możemy tu powiedzieć o panujących rodzinach, dynastiach, istnieje czasem domniemanie, że rodzina monarsza w jakimś momencie wywodząca się od kogoś kto odniósł jakiś sukces np. na polu walki, odznacza się pewnymi szczególnymi cechami i że jest to cecha dynastii.

I tu możemy powiedzieć, że ta cecha charyzmy dziedzicznej to jest takie domniemanie, bo gdy pradziad posiadał cechy przywódcze, to przecież prawnuk nie musi ich posiadać, ale isttiieje domniemanie, że posiada.

Rodzinom monarszym przypisywano charyzmę dziedziczną i to pojęcie charyzmy dziedzicznej było podstawą przekonania o prawowitości tej rodziny jako rodziny panującej.

Czyli możemy powiedzieć, że cechy jednostki były przeniesione na rodzinę.

Ta charyzma ulega pewnej transformacji tzn. ze nie jest to nasze przekonanie o szczególnych cechach potomków, ale ulega to pewnej tradycjonalizacji i jest to rodzina, która panuje u nas od dawna ( w Anglii można mówić o przekonaniu, że rodzina królewska Windsorów panuje na zasadzie pewnego tradycjonalizmu ona panuje od dawna, istnieją określone zasady następstwa na tronie królewskim).

Niejednokrotnie przyjmuje się jakby inny punkt widzenia, że dana rodzina panuje z łaski bożej, czyli jak gdyby została wybrana.

Mówimy tu o różnych kryteriach: panuje bo panowała, panuje bo jest wybrana w pewien sposób.

Możemy powiedzieć, że to przeniesienie na rodzinę powoduje, że określeni członkowie rodziny królewskiej już nie są testowani na obecność posiadanej charyzmy.

Możemy powiedzieć, że dojście kogoś do władzy na zasadzie posiadania określonych cech nie musi przesądzać o typie panowania, ten ktoś może ustanawiać autorytarne rządy, a może też bardziej liberalne.

Czyli ten sposób kreowania przywództwa nie ma jednoznacznego związku z relacją pomiędzy nim, a poddanymi.

Sposób dojścia do władzy, a co to oznacza dla społeczeństwa ? jak ten ktoś będzie rządził, czy będzie stosunkowo liberalny, czy będzie politykę autorytarną i tu możemy powiedzieć, że nie ma jednoznacznej relacji, nie możemy powiedzieć, że tacy ludzie są zawsze dyktatorami, albo że są zawsze liberalni.

Są także tacy ludzie, którzy nie tracą charyzmy, ale zbliżają się do końca życia.

W związku z tym pojawia się problem przekazywania władzy np. w przypadku Dalej Lamy trzeba znaleźć następcę, czyli szuka się osoby, której się przypisze posiadanie tych samych cech szczególnych i możemy powiedzieć, że techniki poszukiwania mogą być przedmiotem zabiegów politycznych.

To poszukiwanie następcy może być wykorzystane dla osiągnięcia wpływów na jakimś terytorium.

Techniką, którą się stosuje nieraz przy poszukiwaniu następcy to jest odwoływanie się do wyroczni, do kapłanów.

Niejednokrotnie jest też tak, że ten przywódca charyzmatyczny, który umiera wskazuje swego następcę i tu istnieje przekonanie, że ten przywódca aktualnie panujący jest w stanie niejako przekazać swoją charyzmę.

Czasami zdarza się tez tak, w wspólnotach religijnych, że następca zostaje wyłoniony z pośród najbliższego otoczenia.

Są pewne techniki wybierania następcy, czasem szuka się wśród osób nie związanych, czasem wśród związanych z przywódcą.