86648

1. Funkcje kontrolne Sejmu.

Funkcja kontrolna stanowi drugie klasyczne zadanie parlamentu. Odnosi się ona przede wszystkim do rządu i systemu podporządkowanej mu administracji, a jej kształt i cel należy rozpatrywać na tle dwóch zasad ustrojowych.

istotną systemu parlamentarnego jest przyznanie Izbie wpływu na powołanie rządu i możliwości spowodowania dymisji rządu i poszczególnych jego członków .

Istotą w spółczesnego parlamentu jest istnienie opozycji, która - w ramach Izby - musi mieć możliwość wglądu do działania rządu i administracji, także w sytuacjach, które dla większości parlamentarnej mogą okazywuć się niewygodne.

Podstawową treścią funkcji kontrolnej jest dokonywanie samodzielnych ustaleń stanu faktycznego, dotyczących funkcjonowania rządu, ministrów i podległych im podmiotów. Ogólnie można to określić jako prawo żądania informacji, a towarzyszy mu też prawo żądania obecności ministrów i innych przedstawicieli organów rządowych na posiedzeniach Sejmu lub komisji.

Kontrolne działania parlamentu muszą być zawsze rozpatrywane w dwóch płaszczyznach: prawnej i politycznej. Na płaszczyźnie prawnej rodzić one będą po stronie adresatów obowiązki o charakterze przede wszystkim proceduralnym (obowiązek udzielania informacji, zajęcia stanowiska itp.). na płaszczyźnie politycznej mogą one mieć znaczenie bardziej imperatywne skutki, zwłaszcza gdy określone działania zostaną podjęte przez większość parlamentarną, od której zależy dalsze istnienie rządu czy ministra.

Podstawowym instrumentem kontroli sejmowej jest prawo żądania informacji. Szczegółowe uregulowanie znajduje ono na szczeblu komisji sejmowych. Odnosi się do ministrów, kierowników naczelnych organów administracji rządowej oraz kierowników innych urzędów i instytucji państwowych zobowiązując ich do: przedstawiania sprawozdań,

udzielania informacji, uczestniczenia w posiedzeniach komisji.

Realizacja ogólnych instrumentów kontroli sejmowej przebiega w oparciu o plany pracy komisji sejmowych i przy stałym współdziałaniu z odpowiednimi jednostkami organizacyjnymi NIK. Do szczególnych procedur kontrolnych należy zaliczać: tworzenie komisji śledczych, interpelacje i zapytania, kontrolę wykonania budżetu państwu.