86680

1. Pojęcie kontrasygnaty. Kontrasygnata w prawie polskim.

Jednym z podstawowych rozwiązań charakteryzujących system parlamentarnych jest instytucja kontrasygnaty, polegająca na uzależnieniu ważności aktów podejmowanych przez głowę państwa od ich zaakceptowania przez Premiera lub odpowiedniego ministra. Ponieważ akceptacja ta tradycyjnie przybiera formie złożenia podpisu na akcie monarchy bądź prezydenta, określano ją zaczerpniętym z języka francuskiego mianem kontrasygnaty.

Instytucja kontrasygnaty pełni dwie funkcje ustrojowe.

1.    skoro udzielana jest przez Premiera lub innego przedstawiciela rządu, a jej udzielenie jest warunkiem ważności aktu głowy państwa, to uzależniona możliwości działania głowy państwa od uzgodnienia tych działań z rządem.

2.    rolą kontrasygnaty jest przejęcie przez Premiera lub ministra, którzy złożyli podpis na akcie głowy państwu, politycznej odpowiedzialności za ten akt przed parlamentem.

Konstytucja 1997 r. objęła obowiązkiem uzyskania kontrasygnaty akty urzędowe prezydenta, użyła więc innego pojęcia niż akty prawne używanego w przepisach z 1989 r. i 1992 r. Jest to pojecie szersze, bo odnosi się do wszystkich decyzji i działań podjętych przez Prezydenta w okresie wykonywania jego urzędu. W szczególności obejmuje ono:

1.    akty normatywne, wydawane przez prezydenta rozporządzenia,

2.    inne akty prawne, tzn. akty-, które rodzą wiążące skutki prawne po stronie swych adresatów; mogą to być skutki materialno-prawne lub proceduralne,

3.    pozostałe akty- urzędowe, tzn. akty, które nie wywołują wiążących skutków prawnych po stronie adresatów, ale dokonywane są w ramach wykonywania urzędów (np. orędzie prezydenta)