87221
Wyprowadzenie wzoru na rząd reakcji (metoda różnicowa Van’t Hoffa)
Jeżeli równanie kinetyczne ma postać V = Ic-[a|“ -[bI^ -[c|r Wyprowadzamy wzór na a:
Wybieramy dwa roztwory, w których zmienia się stężenie początkowe tylko jednego wybranego reagenta (np. A) przy niezmienionych stężeniach początkowych pozostałych.
To V, =k-[A]f i V2 = k-M“
v, fc-M?W
V, _ _ \a]"
At, |a]“
Po zlogarytmowaniu otrzymujemy:
, (A), . Ar2
a Ig)—p- = g—-
[A],
AT,
H
’[a]2
Analogicznie obliczamy p i X
1) Wyznaczamy rząd reakcji względem J03 . Bierzemy pod uwagę pary roztworów 1-2, 1-3, 2-3:
-0,2895
O, =—___■ =0,9617
- 0,301 -0,4401 -0,4771 ' -0,1506
-0,1761
asr =0,9130
Najbardziej prawdopodobne a=l.
2) Wyznaczamy rząd reakcji względem J . Bierzemy pod uwagę pary roztworów 1-4, 1-5, 4-5:
-°.1625 =09228
17C1
0,3300
B,= —-=1,0965
p‘ 0,3010
2
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
IMAG0336 (5) 4. Wpływ temperatury na szybkość reakcji enzymatycznej Reguła Van t HofFa - podwyższeniDSC02179 (2) 7. Rząd reakcji suma wykładników potęgowych stężeń substratu w równaniu kinetycznym, dlwyprowadzenie wzoru na kule?lka podwojna podstawiasz (R2-r2)=u. różniczkujesz dwustronnie: -2rdr=uduCCF20120112 000 42. Jakie są oznaczenia osi na wykresie pozwalającym wyznaczyć rząd reakcji metodą sskanuj0007 398 Przy wyprowadzeniu wzoru na indukcyjność jednostkową linii korzysta się z prawa przepWyprowadzenie wzoru na współczynnik kształtu % Wychodzą z podstawowego związku w elastooptyce Cd , sZdjęcie0078 2 Scfc—l układu p—iimwrgw tl« wyzaacsaafci SEM i opon wcwmętrzmcf tfpawa:ł csa*- WyprowaWyprowadzenie wzoru na gęstość badanego ciała stałego d . Zgodnie ze wzorem (6) można zapisać, że:dWyprowadzenie wzoru na obwód księżyców skonstruowanych na prostokącie„ Mu 1. Siła 6 r2 grawitacji 2.Wyprowadzenie wzoru n na przyśpieszenie ag EŁ ag -0929DRUK00001718 406 llOZDZIAŁ VIII, UST. 90 Przechodzimy do wyprowadzenia wzoru na &nbW celu wyprowadzenia wzoru na stalą E należy zastosować równanie Clauciusa-Clapeyrona wWyprowadź aO, al jeśli będzie pkt. osobliwy przy takich współrzędnych. Równanie charakterystyczne maAutomatyka 2.2.5 Człon różniczkujący idealny D G(s) = ks = Tds Transmitancja układu ma postać: gdziwięcej podobnych podstron