80543

♦DOWODY PEŁNE - przyznanie się do winy obwinionego, do jego osiągnięcia stosowano TORTURY, na DOWODZIE PEŁNYM wydawano wyrok. (Nie powoływano świadków bo sąd musiał ich żywić i utrzymywać i zrezygnowano z nich z powodów materialnych.

2.Właśnie dlatego zdecydowano się na tortury.)

♦DOWÓD PÓŁPEŁNY - kara łagodniejsza (wystarczyły zeznania dwóch wiarygodnych

świadków) z przypuszczenia np. poszlaki

♦RZECZYWISTE

♦jak nie zebrano dowodów a istniały uzasadnione podejrzenia, ogłoszono tzw. uwolnienie od

sądu, dające możność wznowienia w każdej chwili postępowania w razie ujawnienia nowych

dowodów winy lub poszlak, podsądnego można było przetrzymać na wszelki wypadek w

więzieniu

kara z podejrzenia

Przesłuchania odbywały się TAJNIE w obecności prowadzącego śledztwo i protokolanta, który je spisywał. Sposobem zmuszania oskarżonego do skłądania zeznań były TORTURY. Zeznania złożone na torturach musiały być przez obwinionego potwierdzone po ich zakończeniu. Jeśli zaistniały sprzeczności w treści zeznań można było tortury ponowić. Dopuszczalne też było stosowanie tortur po zakończeniu postępowania w celu wydobycia zeznań o ewentualnych wspólnikach przestępstwa. Osoby stanów uprzywilejowanych były na ogół z wyjątkiem podejrzanych o najpoważniejsze przestępstwa - uwalniane od tortur.

W drugiej fazie teoria dowodów formalnych: sędzia oceniał wartość poszczególnych dowodów - zeznania szlachcica miało większą wartość niż osoby z innego stanu, 2 wiarygodnych świadków to dowód pełny.

Rozprawa: za stołem sędzia inkwirent, 2 ławników, sekretarz; krucyfiks, jedzenie i picie na stole.

III stadium - OSĄDZENIE - by wydać wyrok potrzebny by pisemny protokół z przesłuchań + referat sędziego - inkwirenta - podst. wyrokowania.

ROZPRAWA KOŃCOWA - przesłuchanie JAWNE i USTNE, wobec pełnego składu sądzącego. Było ono z reguły czystą formalnością. Wyrok miał być przygotowany przed ostateczną rozprawą na podst. zebranych materiałów pisemnyclL W czasie rozprawy wyrok był odczytywany przez pisarza sądowego, a sędzia zapytywał po kolei ławników, czy uważają wyrok za zgodny z prawem, na co każdy musiał daćodp. twierdzącą. Znikoma była też możność do obrony, szczególnie dla uboższych, gdyż wiązały się z dużymi kosztami gdyż sprawę kierowano do fakultetu prawniczego. Ogólnie możności odwołania się była ograniczona a niekiedy niedopuszczalna.