89808

p. Rolę stabilizatorów spełniają wbudowujące się w strukturę odmiany p C₂S domieszki izomorficzne, którymi są przede wszystkim atomy fosforu, baru, arsenu, wanadu, chromu a także sodu i potasu. Do zahamowania przemiany p->y, wystarczy niekiedy bardzo mała ilość tych atomów w macierzystej strukturze krzemianu dwuwapniowego (w przeliczeniu na tlenek kilka dziesiątych procenta np. 0,3-0,5% wag B₂0₃ w stosunku do całej masy C₂S). Stabilizująco na odmianę p C₂S w klinkierze działa szybkie jego schłodzenie po wyjściu z pieca. Przejście odmiany p->y związana jest ze zmianą ciężaru właściwego (z 3,28g/cm^J odmiany p do 2,974g/cm^ł odmiany y) oraz wzrostem objętości o ok. 10%. Znaczna zmiana objętości jest powodem, że przemianie towarzyszy samorozpad spieku krzemianu dwuwapniowego. Badania strukturalne wykazały, że wszystkie odmiany krzemianu dwuwapniowego są ortokrzemianami, zatem wzorem strukturalnym tego związku jest formuła Ca₂[Si0₄].