90601

— we wszystkich pozostałych przypadkach -y_n= 1,0.

Sd - 7GJBC Gkj + 7QJBC ^*7

t    jml

Sd ~ 7C.EC ^2 ^Gk* ⁺ ^Q,EC J i    i> 1

irych:

Gk,i — stałe obciążenie charakterystyczne, Q_Kj — zmienne obciążenie charakterystyczne, 7(7,EC — współczynnik obciążenia stałego.

7Q_tuc — współczynnik obciążenia zmiennego.

Tablica 2.3. Częściowe współczynniki bezpieczeństwa odnoszące się do obciążeń wg norm polskkh PN [86J i zagranice łych: Eurokodu 3 [80], nicmiockick DIN [76] i brytyjskich BS [Tb]

Współczynnik częściowy	Symbol	Warto ła liczbowe •> w normach
		PN	EC	DIN	BS
Obciążeń stałych	'IG *n!	0.8-0,9	1,00	1,0G	1,00
		u+u	U5	1.35	1.35
Obciążeń imiennych	yo	1.2+M	ijsoy	1.50	1.4+1,6
Obciążeń zmęczeniowych	7F	1.00	1.00	1.00	1.00
Kombinacji obciążeń		_ 0.7+0,9	0.90	0,90	0.5+0,7

Sposób określenia współczynników obciążeń według norm zachodnioeuropejskich nie uwzględnia statystycznej zmienności poszczególnych obciążeń, a także dokładności stosowanych modeli obliczeniowych konstrukcji o zróżnicowanej złożoności. Współczynniki obciążeń w polskich normach lepiej odwzorowują losową zmienność oddziaływań na konstrukcję i założenia metody stanów granicznych. Podsumowując analizę współczynników bezpieczeństwa odnoszących się do obciążeń, należy stwierdzić, iż normy zachodnioeuropejskie w porównaniu z normami polskimi nakazują przyjmować większe ich wartości.

Cząstkowe współczynniki bezpieczeństwa odnoszące się zarówno do obciążeń, jak i nośności konstrukcji są różnie wyspecyfikowane w normach krajowych i zagranicznych. Dlatego też nie można przenosić zasad obliczania konstrukcji z jednych norm do drugich bez