Elegia VII
• historia rodziny autora
- ojciec uchronił go od ciężkiej pracy i posłał na nauki
- opisuje swoje zakochanie w sztuce
- wspomina o pierwszej recytacji swojego wiersza (o Lubrańskim - założycielu gimnazjum)
• opisuje, że Krzycki wziął go pod opiekę finansową
- opisuje, że Kmita dał mu pieniądze na wyjazd do Włoch
- apostrofa do przyjaciół o napis na grobie
- opisuje siebie i swój sposób życia
- ma przeczucie, że nie dane mu będzie osiągnąć takiego poziomu poezji o jakim marzył
- dziękuje Antonimowi (lekarzowi) za starania
- w finale podkreśla, że żaden człowiek nie jest wieczny Elegia VIII
- do Jana Antonina (lekarza)
- o zajęciu Budy przez Turków
- władcy europejscy powinni się zjednoczyć przeciw Turkom
- zdobycie Budy - symbol, że zaatakowana została Europa (nie jej obrzeża a centrum)
- Turkowie - niszczą religię, wypędzają księcia-dziecko i chcą go przekabacić na swoją wiarę
• autor widzi inwazję Turków jako wizję końca świata
- Janicki cieszy się, że jego śmierć już jest niedaleko Elegia IX
- do Seweryna Bonera
- o śmierci Hieronima Łaskiego (uczestnik walk państw europejskich i Turków)
- Łaski - kontrowersyjna postać, bo wykorzystał wojska tureckie by doprowadzić do pokoju w Europie
- autor uważa, że jeżeli chory jest wyleczony nawet trucizną to nie ma co dyskutować o sposobie
- Janicki uważa, że niewola turecka wynika z kłótni między władcami
- autor nawołuje do powszechnego płaczu za Łaskim
- autor zauważa, że los Panonii (Węgier) ma wpływ na losy Polski Elegia X
- pożegnanie Rafała Wargawskiego (dobry przyjaciel, który odjeżdża w swoje rodzinne strony)
- obraz gwarnego Krakowa
- jedyna pociecha chorego - przyjaciele
- tęsknota do wsi
- autor uważa, że jego sława jako poety może służyć jego ojcu w zaświatach
- autor zazdrości Wargawskiemu, że ten jedzie do swoich rodzinnych stron. On ze względu na chorobę nie jest w stanie tego zrobić. Życzy jednak przyjacielowi wszelkiego powodzenia.