pierwszym mężczyzną który mnie pocałował pod Mauretańskim murem moim ukochanym moim cliłopcem nigdy nie przyszło mi do głowy co to jest pocałunek dopóki nie wsunął mi języka w usta usta miał słodkie młode uniosłam kolano parę razy ku niemu żeby się dowiedzieć jak to jest co mu powiedziałam dla żartu że jestem zaręczona z synem hiszpańskiego arystokraty o nazwisku Don Miguel de la Flora i on uwierzył że mam za niego wyjść za mąż za 3 lata wiele prawdy mówi się żartem róża rozkwita gdy świta(...)”
yyje.C?J-PJiłitj(Ldiąj-ŁCafjka
WERS- podstawowa jednostka o budowie ustalonej przez reguły danego systemu weryfikacyjnego, prawie zawsze wyodrębniona graficznie jako samodzielna linijka tekstu. Jej powtarzalność w toku utworu jest fundamentem wierszowej organizacji oraz warunkiem wyklarowania się rytmu wierszowego. Niezależnie od tego jaka jest intonacyjno-zdani owa budowa wersu i jaki inne konfiguracje językowych występów w jego obrębie, stanowi on zawsze odrębną jednostkę intonacji wierszowej, oddzielną od innych wersów przez pauzę i wzmocnienie akcentu wyrazowego w klauzuli. Podobnymi, tylko słabszymi sygnałami intonacji wersowej mogą być zaznaczone działy wewnątrzwersowe w miejscu średniówki. Kontur intonacyjny wersu bywa porównywany do konturu intonacyjnego zdania: człon przedśredniówkowy charakteryzuje się jak antykadencyjny, człon pośredniówkowy jako kadencyjny. Podział na wersy wnosi więc do utworu drugi obok zdaniowego porządek intonacyjny członowania. Wzajemne relacje między nimi układają się rozmaicie w różnych rodzajach wierszowania, zawsze jednak wyraziste rozmijanie się działów wersowych i składowych stanowi skupiający uwagę, szczególny efekt dostępny tylko mowie wierszowej (przerz utnie)