niezależnych względem dialogów, a przede wszystkim tekstów nierówno wartościowych, to jednak warunkują one sprawność i skuteczność tak organizowanej komunikacji literackiej ujawniając sens strukturalnych funkcji podmiotu dramatycznego w utworze.
We fragmencie wiersza podanym w trakcie egzaminu rozpoznaj system wersyfikacyjny i format,
SYSTEMY WIERSZA POLSKIEGO Wiersz średniowieczny
- poezja meliczna (przeznaczona do wykonywania z muzyką)
- najważniejsza melodia, natomiast rytmizacja nie mogła wybić się czoło
- najczęściej jedno zdanie lub też jeden jego pełny fragment tworzył wers, zdanie zamykało się najczęściej w dystyclni
- rymy nie zawsze występowały we wszystkich wersach utworu, często pojawiały się rymy wewnętrzne, były też niezwykle zróżnicowane, najczęstszy ich układ - parzysty
- sylabiczny rozmiar wersów nie jest ustalony.
Był on typowy dla średniowiecznej poezji, stąd jego nazwa. Był wierszem asylabicznym, tj. miał różną liczbę sylab w wersach. W wierszu zdaniowy rymowano różnej długości zdania. Poszczególne wersy były połączone rymami, ale w wierszy średniowiecznym zdaniowym nie było rytmu. Ma to związek z jego nielicznym cliarakterem - wykonywano go przy akompaniamencie muzyki, a jego rytm był podporządkowany melodii. Czasem wiersz ten nazywamy z tego powodu rymowo-zdaniowym. Występujące w tym wierszu rymy były gramatycznymi (tak zwane częstochowskie) - iym polegał na współbrzmieniu takich samych form gramatycznych. W średniowiecznym wierszu zdaniowym pojawiają się też rymy męskie i żeńskie (częstsze) oraz wewnętrzne i zewnętrzne.
Wiersz sylabiczny:
- regularny system wersyfikacyjny nazywa się syłabizmem
- twórcą w Polsce był J. Kochanowski
- ustaliły się normy pełnej rytmicznej ekwiwalencji wersów w płaszczyźnie językowej (tzn. bez odwołań do organizacji pozajęzykowej, jaką była organizacja muzyczna)
- zerwano z rygorem zgodności podziałów wersowych i zdaniowych
- wiersz sylabiczny posiada:
• jednakową liczbę sylab w wersie