97353

Pewne znaczenie ma też długość gier - pierwsza faza to najczęściej decyzje niekonsekwentne, kooperacyjno-rywalizacyjne. W drugiej fazie następuje obniżenie kooperacji, w trzeciej (końcowej) - siła kooperacji jest największa.

Ludzie wybierają strategie kooperacyjne zazwyczaj wtedy, gdy nie wiedzą, jak diugo będą grać - znajdują się wtedy niejako caiy czas w fazie trzeciej, tuż przed końcem.

Inny czynnik wpływający na decyzje gracza podczas gry - motywacja gracza i wyznaczony przez niego sposób percepcji matrycy wypłat. Tę samą matrycę można widzieć zupełnie inaczej.

Wartość spojrzenia na negocjacje jako na gry jest spora, uczy bowiem podstawowej mądrości - jest nią troska o analizę sytuacji z punktu widzenia drugiej strony oraz dążenie do kompletnego ustalenia listy możliwych posunięć i sprecyzowania konsekwencji, jakie te prawdopodobnie przyniosą.

Postawa kooperacyjna drugiej strony zależy od czynników:

a)    Przewidywalne konsekwencje posunięć - najwyższy poziom kooperacji obserwuje się w sytuacjach, w których działania przynoszące największy zysk indywidualny zapewniają zarazem osiągnięcie maksymalnych zysków pozostałym graczom;

b)    Liczba graczy - im więcej graczy, tym niższe tendencje kooperacyjne;

c)    Komunikowanie się - im większy jest zakres i swoboda porozumiewania się, tym większa skłonność do działania na rzecz wspólnego dobra;